pauw_pieter

Purmerend, 1859 - Wageningen, 14 december 1908

Pieter Pauw, houthandelaar, gehuwd op 28 april 1892 met Elisabeth Margaretha Jacoba Pont, directeur van houthandel William Pont, liberaal raadslid van Zaandam van 1894 tot 1906, liet in 1899 het pand aan de Westzijde 114plugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigWestzijde 114

Westzijde 114, voormalig woonhuis naar ontwerp van H.G. Jansen, onderduikadres en later bankgebouw in Zaandam, in 1899 gebouwd naar wens van houthandelaar Pieter Pauw die het huis in 1908 verliet en koos voor Wageningen inzake herstel van zijn gezondheid. Tot 1914 verschafte het woonhuis onderdak aan burgemeester van Zaandam,
bouwen en verhuisde in 1908 om gezondheidsredenen naar Wageningen waar hij datzelfde jaar overleed.

Op 4 september 1894 werd Pauw geïnstalleerd als raadslid en trad in 1995 toe tot de commissie van de Reinigingsdienst en in 1897 tot lid van de commissie van de gasfabriek en de begrotingscommissie. Maart 1898 nam Pauw het voorzitterschap van het Armbestuur op zich. Ook de marktcommissie mocht zich verheugen op het voorzitterschap van Pauw in 1902. In 1908 werd Pieter Pauw benoemd tot beschermheer van de vér over de 1000 leden tellende IJsvereniging de Zaan.

Pauw was voorstander van het groot-havenplan. Na de gemeenteraadsverkiezing van 1905 kwam dit plan dichterbij. Het district, dat tweemaal achtereen een anti-havenman verkoos, vaardigde met een hoogst kleine meerderheid Pauw als havenman af. Dit resultaat was grotendeels te danken aan populariteit, waarop Pieter Pauw zich mocht verheugen, terwijl niet ontkend kon worden, dat de doorslag is gegeven door hen die ten opzichte van de haven onverschillig waren en dus hun stem uitbrachten op de kandidaat die het meest geschikt was om de gemeentebelangen te behartigen, in dit geval Pieter Pauw. Niet te ontkennen valt echter ook, dat de helft van de burgerij anti-havengezind was en dat deze met veel inspanning behaalde overwinning van de havenmannen slechts een matig succes was.

Na zijn overlijden riep zijn echtgenote mevrouw Pauw-Pont in 1911 de Pieter Pauwstichting in het leven, in memoriam van haar echtgenoot met de bedoeling zijn naam te eren en hier in gezegend aandenken te doen blijven, een instelling bestemd om een zorgvolle, deskundige en hygiënische verpleging van zieken, zwakken en herstellenden van alle gezindten te bevorderen, door de instelling van een zusterhuis met gelegenheid tot verpleging van patiënten en gelijktijdige organisatie van een wijkverpleging.

Aan die stichting schonk mevrouw Pauw in volle en vrije eigendom het sterfhuis van haar echtgenoot, de aan de Rijksweg gelegen villa OverBetuwe met erf, tuin, stalling, koetshuis en alles wat er verder bij behoort. Aan de schenkster werd namens de Raad van Wageningen een brief van dankbetuiging gezonden.

Ook het Klompenfonds was een instelling van houthandelaaar Pieter Pauw; het gaf de Vereniging Kindervoedingplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigVereniging Kindervoeding

In de winter van 1897-1898 vormden een aantal verenigingen in Zaandam het Comité voor Kindervoeding. De betrokken verenigingen waren de Maatschappij tot Nut van’t Algemeen, afdeling Zaandam; de timmerliedenvereniging; de bakkersgezellenbond; de vrouwenvereniging; het Nederlandsch Onderwijzers Genootschap en de Bond van Nederlandse Onderwijzers. Het comité verstrekte de kinderen van arme ouders driemaal in de week een warme maaltijd. In totaal werden zo tussen de 64 en 1…
de vrijheid aan elk kind, dat de voeding bezocht, gedurende dat tijdperk, drie paar klompen te verstrekken. Met grote vreugde en met een gevoel van dankbaarheid werd het besluit van Mevr. de Wed. P. Pauw-Pont, om het Klompenfonds in 1910 weer in te voeren, begroet.

Ieder kon zich een voorstelling van het nut van deze instelling maken, door de mededeling, dat in het jaar 1909 448 paar klompen zijn verstrekt tot een bedrag van f 145.36.

  • /home/zaanwiki/domains/zaanwiki.nl/private_html/encyclopedie/data/pages/pauw_pieter.txt
  • Laatst gewijzigd: 2020/09/07 12:08
  • (Externe bewerking)