Slaapplaats; deze waren meestal in de wandbetimmering van de vertrekken opgenomen. De afmetingen bedroegen doorgaans 4à4½ x 6à7 voet. Ook in het opkamertje boven de kelder en langs de schuinte van het dakvlak op zolders waren bedsteden gemaakt. In boerderijen werden voor de knechts bedsteden uitgebouwd in de hooiberging, die bereikbaar waren vanaf de koegang. In Noord-Holland werden deze koets of koes genoemd.
In de bedsteden sliep men op hooi of stro, dat in een beddezak of -tijk was gestopt. Onderdelen van bedsteden zijn:
beddenkwast: koord of band met kwast en/of beugel om je aan op te trekken.
beddeplank of bedsplank: uitneembare plank aan de voorzijde van de bedstede. Behoedt tegen eruit vallen.
bedlaag: onderste laag of het vloertje.
bedsbordje: plank of schap in de bedstede bestemd voor het geld of de po. Soms ook werd daar de wieg of mand geplaatst.
bedsdeuren: de deuren voor de bedsteden. Oorspronkelijk hadden bedsteden geen deuren
bedsvak: de plaats in het huis waar zich de bedstede bevond.
zie voorts bij: Dreylen, klopperwacht, kot, laning.
Literatuur
G.D.J. Schotel, Zeden en gebruiken in de Zaanstreek, Haarlem 1874 (heruitgave).
L. Brandts Buys, De landelijke bouwkunst in Noord-Holland, Arnhem 1974.
Bron: Anno 1961, nr72, Bouwkundig Alfabet