briemen

Medmenham Engeland, 6 april 1935 - Krommenie, 26 november 2011

Door een huwelijk met een Zaanse zeeman kwam Ann van Briemen in 1961 naar de Zaanstreek. Na een tijdje als vrijwilligster in het dierenasiel te hebben gewerkt, begon zij in 1963 als particulier in een woonboot aan het Kalf een bescheiden Stichting Vogelopvangcentrum Zaanstreekplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigVogelopvangcentrum Zaanstreek, Stichting

Centrum voor de opvang, verzorging en revalidatie van wilde vogels, aanvankelijk gevestigd aan 't Kalf, tegenwoordig aan de Busch in Krommenie.

De uit Engeland afkomstige Ann van Briemen, Ann van begon in 1963 in haar woonark aan het Kalf te Zaandam met de opvang van vogels. In de beginjaren werden ongeveer 25 vogels per jaar verzorgd. Dit aantal zou snel toenemen. De gebrachte vogels zijn veelal zogeheten milieu-slachtoffers (olie, gif, plastic, visdra…
dat steeds verder uitgroeide. In 1980 werd dit centrum verplaatst naar de Busch in Krommenie, waar zij zich tot haar onverwachte dood in 2011 met haar man Jan inzette voor in nood verkerende dieren.

Ann van Briemen heeft zo’n beetje haar hele leven aan zieke en gewonde vogels gewijd. Ann en Jan waren namelijk niet alleen dag en nacht bezig met het redden en verzorgen van binnen gebrachte vogels, zij waren ook dagelijks bezig met het gevecht met de gemeente om zoveel mogelijk subsidie los te peuteren en met het werven van sponsoren en vrijwilligers. Mensen met taakstraffen, of die door de reclassering waren gestuurd, werden ingezet om het werk te verlichten.

Voorafgaand aan vakanties hadden Ann en haar vrijwilligers de handen vol aan talloze huisdieren die vaak met kooi en al over het hek van de Vogelopvang werden gesmeten. „Vooral sinds de bouwvakvakantie is begonnen, worden iedere nacht tientallen vogels en dieren bij ons over het hek gezet. Wij hebben intussen al vijftien hanen, massa's konijnen, een kooi vol parkieten, kanaries en andere vogels, zoals ganzen en duiven. Wat die (post)duiven betreft weten wij in sommige gevallen de eigenaar te achter halen, dank zij het zogenaamde ringenboek. Gisteren, toen ik contact zocht met zo'n eigenaar, kreeg ik te horen: vreet ze maar op“, aldus een onthutste mevrouw Ann van Briemen in de Telegraaf van 18 juli 1986.

De Krommeniese regelde het allemaal vanuit haar woning aan de Busch in Krommenie. Een woonkamer die heel vaak vol stond met kooien en dozen waarin jonge eenden, kippen, meesjes en vele andere vogelsoorten werden verzorgd.

Ann van Briemen was een hardgrondig tegenstander van de 'sport'visserij: “Ik heb 38 jaar vogels verzorgd en niemand heeft wat aan dat vissen, dat afschuwelijke dierenleed gedaan! Helaas, mensen maken altijd ruzie met me als ik over vis'sport' begin. Het is gewoon walgelijk. Het zijn niet alleen de vissen die last hebben, maar watervogels, zelfs kikkers heb ik hier gehad met die rottige haken in hun bekjes of poten. Een pas geboren zwaantje met zo een ding door zijn snavel en tongetje. Ik durf te zeggen dat in de jaren dat wij vogels helpen, we zeer zeker meer dan anderhalf duizend vogels met vishaken hebben gehad.”

,,Gelukkig hebben we veel dieren wel kunnen redden, maar wat een leed. Ik zie het zelf: kleine kinderen van hooguit vijf jaar met papa eventjes een visje vangen. Jongetje dat lief zit te vissen tot een vriendje langskomt, dan is het vissen over, ze gaan spelen, lijn en haak liggen nog te water. Later komen ze bij mij: “Mevrouw, ik heb een zielig eendje. Ja, je kunt er donder op zeggen, een zielig eendje. Ze doen het simpel: brood aan de haak en vangen. Voor mij is vissen geen sport, het is zuiver dierenmishandeling. Kinderen beneden de 16 jaar zouden niet mogen vissen.”

,,Ik heb een man gezien met een paling van ca. 50 cm uit het zoete water van de Braaksloot in Zaandam. De haak zat diep. Hij zat te trekken en te scheuren, de haak kwam niet los. Het lijfje kronkelde rond zijn hand. Ik heb hem toegeschreeuwd dat hij het dier moest doden, maar niet doen hoor, hij heeft zeker vijf minuten zitten trekken. Toen was de haak los met stukken vlees van de keel er aan vast. Hij heeft hem in de emmer gedaan en meegenomen met de rest naar huis, maar niet nadat hij mij alle mooie namen van de wereld naar het hoofd had geslingerd. Ik kan blijven doorgaan, maar dan wordt men die dit leest er misschien doodziek van.”

,,Stoppen met vissen! En als je het per sé moet, doe het dan zo diervriendelijk mogelijk met een vishaak zonder weerhaak (gewoon met een tangetje de weerhaak platknijpen!) en ruim ook je pilsflesjes en blikjes, je colablikjes, je frietpapier en bakjes en je prikkertjes, je lijn die kapot is, je haken en de rest van je spullen op.“

Jan van Briemen werd in 2012 benoemd tot lid in de Orde van Oranje Nassau. De laatste jaren was hij niet meer actief in de opvang maar kwam regelmatig een kijkje nemen in de opvang. Mooie herinneringen heeft Jan veel. ,,Zwanen vormen paartjes voor het leven. Als je een zwaan uit de opvang terugbracht naar zijn partner, zag je ze meteen naar elkaar zwemmen en die koppen tegen elkaar duwen. Daar krijg ik tranen van in mijn ogen.”

Jan van Briemen overleed in maart 2017 op 79-jarige leeftijd.

  • /home/zaanwiki/domains/zaanwiki.nl/private_html/encyclopedie/data/pages/briemen.txt
  • Laatst gewijzigd: 2020/09/07 12:08
  • (Externe bewerking)