hartog4

Inmiddels verdwenen wasserij te Wormerveer. Het bedrijf werd in 1886 gesticht door de heer K. Hartog, die als werkloos timmerman de cacaomolen De Zaanstroomplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigZaanstroom, De

Cacaomolen, en oorspronkelijk cement- en schelpzandmolen, in Wormerveer.

De Windbrief werd gegeven in februari 1767. Hij heeft gestaan ten oosten van de Watering, ten zuiden van het Krommenieërpad, en is in 1886 omgebouwd tot wasserij door K. Hartog.
kocht en deze ombouwde tot wasserij. De was werd in kuipen door de door windkracht aangedreven stampers bewerkt. Andere werkzaamheden werden met de hand gedaan. De was werd op een grasveld aan de Watering gebleekt.

In 1893 brandde de molen geheel af, waarna het bedrijf op stoomkracht overging. In 1903 werd het bedrijf, vermoedelijk als gevolg van het omvallen van een droogkachel, opnieuw door brand geteisterd. waarna het in steen werd herbouwd op de plaats van het vroegere bleekveld (nu de Blekerstraat). De daarna volgende jaren werden uitbreidingen en moderniseringen gerealiseerd. Eén daarvan was een eigen expeditiedienst voor de Zaanstreek, die werkte met behulp van handkarren en paard en wagens. Eén handkar werd de Alkmaar Packetplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigAlkmaar Packet, NV

Bootdienst over onder andere de Zaan tussen Amsterdam en Alkmaar, zowel goederen- als personenvervoer. In 1863 bewoog zakenman C. Bosman enige andere zakenlieden er toe een commanditaire vennootschap op aandelen aan te gaan, welke onmiddellijk overging tot het doen bouwen van een schroefstoomboot. Deze moest een geregelde dienst gaan onderhouden tussen Alkmaar en Amsterdam. Reeds langere tijd voeren er veren tussen Zaandam en Alkmaar enerzijds, en Zaandam en Amsterdam anderzi…
opgereden en zorgde voor de verbinding met Amsterdam. Na de Eerste Wereldoorlog schafte Hartog voor het vervoer vrachtauto's aan.

In 1927 werd begonnen met een linnenverhuurafdeling. waarmee het bedrijf landelijke bekendheid kreeg. In de jaren '30 werden centrifuges geïnstalleerd en stapte het bedrijf over van stoomkracht naar elektriciteit. In deze periode werden de heren A. en K. Hartog in de directie opgenomen. In de eerste maanden van de Tweede Wereldoorlog werd de hele voorraad linnengoed door de Duitsers gevorderd. Na de oorlog werd een nieuwe buitendienst opgezet, ter vervanging van de linnenverhuurderij.

In de jaren '50 en '60 schreed de mechanisering in de wasindustrie steeds verder voort. K. Hartog trad uit de directie en A. Hartog ging (later geassisteerd door zijn zoon A. Hartog jr) alleen verder. In 1973 trad de heer A. Hartog na een dienstverband van 52 jaar uit. In 1974 werd een volledig geautomatiseerde wasstraat in gebruik genomen. Als gevolg van de automatisering was het aantal werknemers gedaald van 135 naar 70. De klantenkring van het bedrijf was inmiddels volledig gewijzigd; in plaats van particulieren waren nu bedrijven de voornaamste klanten. Een dochteronderneming onder de naam Nederlandse Bedrijfskleding Service bv werd gestart om de activiteiten tot huur en verhuur, in- en verkoop van bedrijfskleding uit te breiden. In 1980 leidde een conflict tussen Hartog en ziekenhuis De Heel (goed voor bijna 35 % van de omzet) bijna tot het ontslag van 39 personeelsleden en mogelijke sluiting van het bedrijf. Na aandringen van de Industriebond FNV en de gemeenteraad van Zaanstad werd een onafhankelijke commissie ingesteld om de problemen te onderzoeken. Dit leidde tot een nieuw contract dat in 1983 werd verlengd.

Daarnaast had de wasserij problemen met de gemeente over de rijrichting van de vrachtauto`s in de Lindenlaan te Wormerveer. Hartog verloor het beroep bij de Raad van State en kreeg nadien problemen met de bewoners van de Korte Blekerstraat over de overlast van de daar rijdende vrachtauto's. In 1986 werd het contract tussen de wasserij en De Heelplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigHeel, de

nalezen

De Heel, middelgroot ziekenhuis (500 bedden) met een functie voor de gehele Zaanstreek, ontstaan uit een fusie tussen het Johannes- en het Juliana-ziekenhuis, sinds 1987 geheel voltooid en gevestigd aan de Koningin Julianaweg te Zaandam.

In 1974 leidden onderhandelingen tot het besluit het confessionele Rooms-Katholieke Johannes-ziekenhuis en het algemene Juliana-ziekenhuis samen te voegen. Beide hadden een voorgeschiedenis die leidde tot afzonderlijke nieuwbouw in respec…
beëindigd, gevolgd door het verbreken van de samenwerking met de stichting Verpleeghuizen.

Dit leidde tot een omzetverlies van 50%. Het bedrijf bleek niet in staat dit verlies op korte termijn op te vangen. Toen Hartog daarna ook een aantal klanten in de hotelsector kwijtraakte, moest het bedrijf (één dag voor het 100-jarig bestaan gevierd had kunnen worden) de poorten sluiten. Pand en grond werden gekocht door bouwbedrijf van der Gragtplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigGragt , bouwbedrijf Van der bv

Bouwbedrijf te Assendelft.

Het bouwbedrijf is een voortzetting van het in de jaren '20 begonnen Timmer- en Aannemingsbedrijf E.J. Woud te Wormer. Woud hield zich voornamelijk bezig met het bouwen van kleine bouwwerken ( betonbruggen in provinciale wegen; beschoeiingen en een enkele woning of villa). In maart 1963 werd de zaak overgedaan aan J. van der Gragt. Woud was toen 62 jaar, hij zou tot zijn zeventigste als beheerder aan het bedrijf verbonden blijven.
. Mede door meningsverschillen over de aard van de bedrijfsbeëindiging (sluiting of faillissement) kwam het resterende personeel (20 mensen) in ernstige financiële moeilijkheden. Deze werden pas opgelost in januari 1987, toen het faillissement over Hartog werd uitgesproken.

  • /home/zaanwiki/domains/zaanwiki.nl/private_html/encyclopedie/data/pages/hartog4.txt
  • Laatst gewijzigd: 2020/09/07 12:05
  • (Externe bewerking)