huisman2

No renderer 'pdf' found for mode 'pdf'

(Zaandam, 1941)

Beeldend kunstenaar, keramiste. Hetty Huisman werd geboren in Zaandam, opgeleid aan de Kunstnijverheidsschool te Amsterdam en werkte onder meer in Parijs en Duitsland. Daarna vestigde zij zich in Amsterdam.

Hetty Huisman rondde in 1961 haar studie in de keramiek af aan de Kunstnijverheidsschool in Amsterdam. Zij deed enige jaren praktijkervaring op bij keramisten in Parijs, volgde lessen aan de keramische afdeling van de Technische Hogeschool in Koblenz, volgde een zomercursus aan de Ateliers 63 in Haarlem en werkte bij een aantal bekende Amerikaanse keramisten.

Kaal

Hetty Huisman bewoont in 1974 een lokaal in een school aan de Amsterdamse Anjeliersstraat. Een woon-werkruimte waarbij ze niet de gang op hoeft. „Achter het lokaal was een stuk doodlopende gang en dat heb ik bij mijn atelier getrokken om er een slaapkamertje van te maken en er mijn administratie te doen“. Vóór een expositie blijft zij steevast 14 dagen dag en nacht op haar atelier om op tijd haar werkstukken af te krijgen. „Het is hier heerlijk werken, omdat je alles zomaar op de grond kan laten vallen als je bezig bent, zonder dat er iemand komt om het te ordenen. Pas als ik een werkstuk af heb, ga ik het een en ander opruimen”, aldus Hetty, die haar schoollokaal zo leeg en kaal mogelijk heeft gehouden.

Vuilniszakken

Op de muren is een duidelijke afscheiding te zien, waaraan een poging om de wanden te verven is af te lezen. „Ik ben met verven niet hoger gekomen dan ik zelf groot ben“, zegt de kunstenares, die ook van baar woonkamertje geen luxe-vertrekje heeft gemaakt. Naast haar bureau staan telefoonnummers en aantekeningen botweg op de muur gekalkt en een paar vuilniszakken dienen als gordijn voor de kleine ramen. „Als Ik hier blijf slapen, slaap ik meestal met brokken klei in mijn bed”, zegt Hetty, voor wie het enige nadeel van haar schoollokaal is dat er vrij veel deuren in zitten naar andere lokalen, gangen en het gymnastieklokaal. „Maar ook daar maak ik geen probleem van. Iedere keer dat ik klei overhoud, gebruik ik dat om weer iets te verbouwen. Dan gooi ik weer eens een gat dicht“.
Bron: De Telegraaf 05-10-1974

Galerie Helen van der Mey laat in 1979 nieuw werk zien van Hetty Huisman, van oorsprong een keramiste maar haar gebruik van de materialen staat al lang niet meer in dienst van een toegepaste vorm. Ook Hetty Huisman is een kunstenaar die door anderen aangegeven mogelijkheden verder is gaan uitdiepen. Haar vloersculptuur, bestaande uit een cirkelvormige rangschikking van materialen, roept onmiddellijke associaties op met iemand als Richard Long, wiens op de vloer uitgelegde cirkel van gevonden hout als een baanbrekende sculptuur beschouwd mag worden. De technische beheersing van materialen maakt dat Hetty Huisman desondanks een fraai kunstwerk bijdraagt, maar het blijft een variant op Long. Wat haar schilderijen betreft, die vaak uit meerdere panelen bestaan, bereikt ze eveneens verrassende resultaten door het gebruik van ongewone materialen als bijvoorbeeld grafietpoeder.

Haar werk is in alle gevallen een smakelijke bewerking van het vlak. Haar kleuren zijn schitterend. Haar stijl is verwant met het tachisme, schilderachtig met schijnbaar geïntegreerde toevalligheden als bijvoorbeeld voetafdrukken. Helaas wekt haar werk toch de schijn een bedenksel te zijn. Het is gemaakt met durf, zonder angst voor de oppervlakte van het gekozen vlak, met gevoel voor vorm en kleur maar het mist persoonlijkheid. Bron: NRC Handelsblad 02-03-1979

In de 60-er-jaren vond binnen de beeldende kunst een bezinning plaats. Dit uitte zich op verschillende manieren. Sommige kunstenaars dachten dat de kunst dood was; anderen hechtten een groter belang aan de wijze waarop de kunst tot stand kwam, het proces was belangrijker dan het resultaat. Weer anderen onderzochten de (on)mogelijkheden van materialen. Deze onzekerheid is ook aan Hetty Huisman niet voorbijgegaan. Ze reageerde door zich een enorme kennis op het gebied van de keramiek eigen te maken en door dezelfde werkwijzen die bij andere vormen van kunst werden ontwikkeld op haar eigen vakgebied toe te passen. Ze hield zich bezig met het weergeven van keramische processen, vaak in het platte vlak: bijvoorbeeld door verschillende soorten klei en glazuur op een van een lijmlaag voorzien vel papier te hechten. Ook aardig waren de gastexposities van keramisten die ze op haar atelier organiseerde.

Illustratief was de expositie van de Amerikaan James Melchert in 1972, die de bezoekers een borrel aanbood waarbij hij in plaats van een zoutje of nootje een kleidip offreerde. Bezoekers dompelden hun hoofd in vochtige klei om aan den lijve het droog- en hardingsproces van de klei ondergaan. Lag aan het werk dat Hetty Huisman maakte de keramiek ten grondslag, met het werk dat ze bij bij Helen van der Meij exposeerde, is deze periode in 1979 afgesloten. Aan de wand hangen bladen waarop ook nog wel met grafiet, klei en glazuur is gewerkt, maar die geen keramische processen meer verbeelden. Het resultaat: net zulke mooie bladen als vroeger. Vooral de vellen vetvrij doorschijnend papier waarop met grafiet en kleurpotlood is getekend en opgevouwen in plastic dozen zijn opgehangen, zijn heel bijzonder.
Bron: De Waarheid 14-03-1979

  • /home/zaanwiki/domains/zaanwiki.nl/private_html/encyclopedie/data/pages/huisman2.txt
  • Laatst gewijzigd: 2020/09/07 12:08
  • (Externe bewerking)