Verschillen
Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.
Beide kanten vorige revisie Vorige revisie Volgende revisie | Vorige revisie | ||
pieter_schoen [2018/04/08 00:43] zaanlander |
pieter_schoen [2020/09/07 15:40] (huidige) jan |
||
---|---|---|---|
Regel 1: | Regel 1: | ||
- | ==== Schoen, Pieter | + | ====Pieter |
- | Verfbedrijf te Zaandam, onderdeel van Sigma Coatings, één van de merken van het Belgische concern Petrofina. | + | Verfbedrijf te Zaandam, |
De familienaam Schoen kwam rond 1600 al op verschillende plaatsen voor en stamde vermoedelijk zelfs uit de 13e of 14e eeuw. In januari 1725 kreeg **Jan Pietersz Schoen** (ca. 1685-1765) een [[windbrief|windbrief]] voor de verfmolen [[schoen2|De Gekroonde Schoen]]. Jan Pietersz Schoen was een zoon van **Pieter Jacobsz Schoen** (1650-1719) en Harmetje Jacobs. Hij was gehuwd met Trijntje Claasdr. Zij hadden een zoon en twee dochters. De zoon, **Claas Jansz Schoen** (1718-1777) erfde de zaken, maar bleef ongehuwd. Hij adopteerde min of meer zijn jonge neef Pieter, zoon van zijn zuster Aafje Jansdr. Schoen (1720-1785) en Symon Claasz Vrouwes. | De familienaam Schoen kwam rond 1600 al op verschillende plaatsen voor en stamde vermoedelijk zelfs uit de 13e of 14e eeuw. In januari 1725 kreeg **Jan Pietersz Schoen** (ca. 1685-1765) een [[windbrief|windbrief]] voor de verfmolen [[schoen2|De Gekroonde Schoen]]. Jan Pietersz Schoen was een zoon van **Pieter Jacobsz Schoen** (1650-1719) en Harmetje Jacobs. Hij was gehuwd met Trijntje Claasdr. Zij hadden een zoon en twee dochters. De zoon, **Claas Jansz Schoen** (1718-1777) erfde de zaken, maar bleef ongehuwd. Hij adopteerde min of meer zijn jonge neef Pieter, zoon van zijn zuster Aafje Jansdr. Schoen (1720-1785) en Symon Claasz Vrouwes. | ||
Regel 12: | Regel 12: | ||
Vanaf 1905 begon Pieter Schoen met de productie van gerede verven; tot dan was het bedrijf dus altijd producent van verfstoffen geweest en voorts vooral een verfstoffenhandel. Reeds aan het einde van de 19e eeuw was er zakelijk verkeer met bijvoorbeeld Roemenië en Egypte. Toen de productie van gerede verven werd begonnen, werd het karakter van de onderneming meer industrieel en groeide ook het personeelsbestand. In 1913 werd het complex aan de Oostzijde door een grote brand getroffen. Op de plek van een aangekocht huis en erf van W. Poel en van graanfactor C. Keg werd De Lelie herbouwd. Als aandrijving werd voor elektriciteit gekozen; Pieter Schoen was het eerste grote bedrijf dat op het net werd aangesloten. Bij De Lelie kwamen de pakhuizen De Regenboog, Albino en De Moor. In 1919 werd het graanpakhuis Ceres van Buys gekocht. In datzelfde jaar werd in het oliemolenpakhuis De Rode Vos in het [[westzijderveld|Westzijderveld]] een lakfabriekje begonnen. | Vanaf 1905 begon Pieter Schoen met de productie van gerede verven; tot dan was het bedrijf dus altijd producent van verfstoffen geweest en voorts vooral een verfstoffenhandel. Reeds aan het einde van de 19e eeuw was er zakelijk verkeer met bijvoorbeeld Roemenië en Egypte. Toen de productie van gerede verven werd begonnen, werd het karakter van de onderneming meer industrieel en groeide ook het personeelsbestand. In 1913 werd het complex aan de Oostzijde door een grote brand getroffen. Op de plek van een aangekocht huis en erf van W. Poel en van graanfactor C. Keg werd De Lelie herbouwd. Als aandrijving werd voor elektriciteit gekozen; Pieter Schoen was het eerste grote bedrijf dat op het net werd aangesloten. Bij De Lelie kwamen de pakhuizen De Regenboog, Albino en De Moor. In 1919 werd het graanpakhuis Ceres van Buys gekocht. In datzelfde jaar werd in het oliemolenpakhuis De Rode Vos in het [[westzijderveld|Westzijderveld]] een lakfabriekje begonnen. | ||
- | In 1929 volgde de bouw van een vijf verdiepingen tellende fabriek aan de Oostzijde; het eerste verdiepingen-gebouw in beton van Nederland. De productiemogelijkheden namen hierdoor sterk toe; de productie-omvang steeg daarna ook snel. Inmiddels was in 1917 de volgende generatie in het bedrijf gekomen: **S.M. Schoen**, **C. Schoen | + | In 1929 volgde de bouw van een vijf verdiepingen tellende fabriek aan de Oostzijde; het eerste verdiepingen-gebouw in beton van Nederland. De productiemogelijkheden namen hierdoor sterk toe; de productie-omvang steeg daarna ook snel. Inmiddels was in 1917 de volgende generatie in het bedrijf gekomen: **S.M. Schoen**, **P. Schoen |
- | ==Directeur Zaanse verffabriek gerehabiliteerd== | + | |
- | De directeur van de verffabriek N.V. Pieter Schoen en Zoon te Zaandam, de heer P. Schoen Pzn., die na de bevrijding van collaboratie werd beschuldigd en door de PRA gevangen werd gezet, is donderdag 14 juli 1949 door de Haarlemse kantonrechter te Haarlem, mr. J. W. Goudsmit, gerehabiliteerd. Deze verklaarde alle beschuldigingen vervallen. De beide adjunct-directeuren, | + | |
- | De heer Schoen stond in Augustus 1947 voor het Haarlems tribunaal terecht onder beschuldiging van collaboratie. Hij zou de Duitsers te veel verf hebben geleverd en dus de vijand hulp hebben verleend. Het tribunaal adviseerde | + | De directie werd na de oorlog door de Politieke Recherche Afdeling((een instelling die onderzoek deed naar mensen |
- | De kantonrechter overwoog bij zijn vonnis, dat het streven naar rechtsgelijkheid met zich brengt, dat Schoen niet op een andere wijze behandeld moest worden dan de andere verffabrikanten, | ||
- | Na de oorlog kende het bedrijf opnieuw een periode van forse groei. Ontwerper Clim Meijer voegde nieuwe kleuren aan het assortiment toe en in samenwerking met Forbo Krommenie en een behangspecialist werd een samenhang van verfkleuren met de rest van het interieur geïntroduceerd. Het bedrijf maakte zowel verven voor de doe-het-zelf-markt als voor specifiek gebruik. Met name in scheepsverven bouwde het bedrijf een grote naam op. In een kleine dertig landen werden, meestal in samenwerking met lokale afnemers, verffabrieken opgezet. In Zaandam werd research gaandeweg belangrijker, | ||
- | De samenvoeging leidde tot behoorlijke ingrepen in het personeelsbestand. Door de fusie zijn op verschillende afdelingen verdere reorganisaties | + | Na de oorlog kende het bedrijf opnieuw een periode van forse groei. Ontwerper Clim Meijer voegde nieuwe kleuren aan het assortiment toe en in samenwerking met Forbo Krommenie |
- | Op 6 maart 1975 kondigt Sigma Coatings het vertrek | + | Halverwege de jaren 90 ving de bouw van [[Zaanwerf]] aan, grotendeels gestapelde woningen |
- | Tot 1983 blijft het personeel, dat in Zaandam inmiddels van 190 naar 50 arbeidsplaatsen is gekrompen, in afwachting van wat gaat komen. Eind februari 1983 laat Sigma Coatings weten voor [[http:// | + | Sigma bood het complex |
- | Begin jaren '90 werd de verplaatsing van het bedrijf naar een [[http:// | ||
- | Halverwege de jaren 90 ving de bouw van Zaanwerf aan, grotendeels gestapelde woningen in het kader van het Zaanoeverproject. | ||
- | Sigma bood het complex aan de gemeente te koop voor een gulden. | + | |
+ | |||
+ | |||
+ | **Externe link:** | ||
+ | |||
+ | * [[https:// | ||
{{tag> | {{tag> | ||