Verschillen

Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.

--- arbeidsverhoudingen [2024/05/26 14:39]
zaanlander
+++ arbeidsverhoudingen [2024/06/14 07:56] (huidige)
zaanlander
@@ Regel 59: / Regel 59: @@
 Lindeboom deed zijn oproep tot verzoening niet zonder reden. Eind jaren '80 namen de spanningen tussen werkgevers en werknemers toe. De derde partij, de overheid, schaarde zich nog per definitie aan de zijde van de werkgevers.
-In februari 1885 werd de eerste Zaanse vakvereniging, de houtbewerkersvereniging 'Door Vereniging tot Verbetering' te Wormerveer, opgericht. Hierna kwamen er vakverenigingen voor onder andere olieslagers, en metselaars en opperlieden. De eerste vakbonden waren nog niet in staat een vuist te maken; de eerste [[staking|stakingen]] in de Zaanstreek (onder meer bij [[baars|sigarenfabriek Baars]] te Krommenie) werden dan ook verloren. Een belangrijke bron voor het bestuderen van de [[arbeidsomstandigheden]] aan het einde van de 19e eeuw is het rapport van de zogenaamde [[enquete_staatscommissie|'arbeidsenquête van 1890-1891]]. De parlementaire enquête-commissie hield vraaggesprekken met honderden personen, werkgevers, werknemers en vertegenwoordigers van de overheid. In de Zaanstreek werden ongeveer vijftig personen aan de tand gevoeld, onder wie ook de burgemeester van Zaandam (van 1878 tot en met 1894) [[versteeg|H.J. Versteeg]]. Zijn antwoord op de vraag 'Hoe is hier, naar uw oordeel, de verhouding tussen werkgevers en werklieden,' luidde:
+In februari 1885 werd de eerste Zaanse vakvereniging, de houtbewerkersvereniging 'Door Vereniging tot Verbetering' te Wormerveer, opgericht. Hierna kwamen er vakverenigingen voor onder andere olieslagers, en metselaars en opperlieden. De eerste vakbonden waren nog niet in staat een vuist te maken; de eerste [[staking|stakingen]] in de Zaanstreek (onder meer bij [[baars|sigarenfabriek Baars]] te Krommenie) werden dan ook verloren. Een belangrijke bron voor het bestuderen van de [[arbeidsomstandigheden]] aan het einde van de 19e eeuw is het rapport van de [[enquete_staatscommissie|'arbeidsenquête van 1890-1891]]. De parlementaire enquête-commissie hield vraaggesprekken met honderden personen, werkgevers, werknemers en vertegenwoordigers van de overheid. In de Zaanstreek werden ongeveer vijftig personen aan de tand gevoeld, onder wie ook de burgemeester van Zaandam (van 1878 tot en met 1894) [[versteeg|H.J. Versteeg]]. Zijn antwoord op de vraag 'Hoe is hier, naar uw oordeel, de verhouding tussen werkgevers en werklieden,' luidde:
 //'In het algemeen uitstekend, zolang ik in deze gemeente ben, heb ik nimmer iets van standjes of oproer tegen de werkgevers bemerkt. Er wordt altijd geklaagd en gemopperd en mijns inziens wel wat veel door de werkende stand, vooral in aanmerking genomen het vele, dat tegenwoordig voor die stand wordt gedaan. Ik zie gaarne, dat men wat voor de werkman doet, en ik zal daartoe ook gaarne het mijne doen; maar ik meen, dat men niet te ver moet gaan, zodat hetgeen men doet ontaardt in ziekelijke philantropie. Men mocht tegenwoordig weleens wat doen voor de werkgever, hoewel ik niet direct zou weten wat. De werklieden hebben hier goed loon, goede woningen en goede voeding. Er wordt verschrikkelijk veel bedeeld hier in de gemeente, en er is een werkhuis opgericht, dat velen tot nut is. In het algemeen dus heeft de werkende stand hier geen reden tot klagen.`//