manuolas_de

Verschillen

Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.

Link naar deze vergelijking

Beide kanten vorige revisie Vorige revisie
Volgende revisie 		Vorige revisie
manuolas_de [2025/05/09 09:37]
rob_h 		manuolas_de [2025/05/12 22:07] (huidige)
rob_h
Regel 1: Regel 1:
-==== MANUOLA'S, De ====+==== Manuola's, De ====
  
 Zaanse Hawaiian-formatie in de periode 1943-1947.  Zaanse Hawaiian-formatie in de periode 1943-1947. 
Regel 58: Regel 58:
 Wim raakt totaal gefascineerd door de vele grammofoonplaten, die plots bij de Wormerveerse platenzaak Pranger & Verhoeven weer te krijgen zijn. Hij koopt stapels echte jazz- en bluesplaten, direct geïmporteerd uit Amerika. Sensationeel! De 'Jolly Jive Jumpers Band' is dan zijn favoriet. Maar al snel ontdekte hij ook Django Reinhardt, de gitarist die zijn absolute held wordt en waarvan hij gelijk alle mogelijke platen verzamelt.  Wim raakt totaal gefascineerd door de vele grammofoonplaten, die plots bij de Wormerveerse platenzaak Pranger & Verhoeven weer te krijgen zijn. Hij koopt stapels echte jazz- en bluesplaten, direct geïmporteerd uit Amerika. Sensationeel! De 'Jolly Jive Jumpers Band' is dan zijn favoriet. Maar al snel ontdekte hij ook Django Reinhardt, de gitarist die zijn absolute held wordt en waarvan hij gelijk alle mogelijke platen verzamelt. 
  
-{{henkaverhoevengrammofoonplatenzaak1941.jpeg?300 }}+{{henkaverhoevengrammofoonplatenzaak1941.jpeg?250 }}
  
 Maar Pranger & Verhoeven speelt een grotere rol. Piet Pranger leert het vak radiotechniek op de Ambachtsschool, waar hij Henk Verhoeven leert kennen als timmerman. Ze beginnen voor de oorlog met het bouwen van radiotoestellen. Piet maakt de radio ontvangers en Henk timmert de kast eromheen.  Maar Pranger & Verhoeven speelt een grotere rol. Piet Pranger leert het vak radiotechniek op de Ambachtsschool, waar hij Henk Verhoeven leert kennen als timmerman. Ze beginnen voor de oorlog met het bouwen van radiotoestellen. Piet maakt de radio ontvangers en Henk timmert de kast eromheen. 
Regel 73: Regel 73:
    
 Thuis hoorde ik eigenlijk weinig van dat hoofdstuk. Ook niet iets negatiefs, terwijl Wim moeilijk voor te stellen is als soldaat. Totdat ik een paar jaar geleden een dikke map met brieven vond in de dozen met familiepapieren. Zo’n 90, allemaal gericht aan zijn vader en moeder in de Eendrachtstraat. Een fascinerende inkijk in zijn belevingswereld.  Thuis hoorde ik eigenlijk weinig van dat hoofdstuk. Ook niet iets negatiefs, terwijl Wim moeilijk voor te stellen is als soldaat. Totdat ik een paar jaar geleden een dikke map met brieven vond in de dozen met familiepapieren. Zo’n 90, allemaal gericht aan zijn vader en moeder in de Eendrachtstraat. Een fascinerende inkijk in zijn belevingswereld. 
 +
 +{{wimhesselsgitaar.jpg?200 }}
  
 Tijdens de dienstplicht hier, blijkt al snel dat het als militair niet echt gaat lukken. Hij komt uiteindelijk bij de afdeling ‘32e Hp.V.A.’ (Hulpplaats verbandafdeling). De boot vertrekt op 18 juni ’48 vanuit Rotterdam en komt op 13 juli aan in Batavia. Al tijdens de reis is hij gefascineerd door de onbekende dingen die hij ziet. Kleurige woestijn, Mohammedanen met kamelen, de oneindige blauwe wateren, maar ook bv het eten aan boord is ‘machtig’. Hij wordt ingedeeld als verpleger bij een ziekenhuis in Tjilatjap. Dat gaat hem niet lekker af. Hij is veel meer geïnteresseerd in de lokale gebruiken, muziek, eten, mensen. Wim onderhoudt ook veel contact met het thuisfront, met zijn ouders en familie, maar vooral ook met Kees Kok. ‘Ik schrijf hem af en toe een hele roman aan brieven’, is er te lezen. Hij vraagt Kees om foto’s te ontwikkelen en rolletjes op te sturen. Kees doet dat bij 'Fotobedrijf T. Aaldertz' in de Edisonstraat in Wormerveer, en later in zijn eigen donkere kamer thuis.  Tijdens de dienstplicht hier, blijkt al snel dat het als militair niet echt gaat lukken. Hij komt uiteindelijk bij de afdeling ‘32e Hp.V.A.’ (Hulpplaats verbandafdeling). De boot vertrekt op 18 juni ’48 vanuit Rotterdam en komt op 13 juli aan in Batavia. Al tijdens de reis is hij gefascineerd door de onbekende dingen die hij ziet. Kleurige woestijn, Mohammedanen met kamelen, de oneindige blauwe wateren, maar ook bv het eten aan boord is ‘machtig’. Hij wordt ingedeeld als verpleger bij een ziekenhuis in Tjilatjap. Dat gaat hem niet lekker af. Hij is veel meer geïnteresseerd in de lokale gebruiken, muziek, eten, mensen. Wim onderhoudt ook veel contact met het thuisfront, met zijn ouders en familie, maar vooral ook met Kees Kok. ‘Ik schrijf hem af en toe een hele roman aan brieven’, is er te lezen. Hij vraagt Kees om foto’s te ontwikkelen en rolletjes op te sturen. Kees doet dat bij 'Fotobedrijf T. Aaldertz' in de Edisonstraat in Wormerveer, en later in zijn eigen donkere kamer thuis. 
 +
 +{{ wimhesselsdienst.jpg?200}}
  
 Wim is niet alleen volop aan het tekenen om alle dingen vast te leggen, maar wordt ook een fanatiek fotograaf. Eind december wordt hij overgeplaatst naar Solo, waar hij bijna een heel jaar blijft. Zijn liefde voor muziek valt al snel op. Hij had sowieso een ukelele en zijn zelfgemaakte vibrafoon meegenomen en in de loop der tijd vergaart hij ook nog een gitaar, een contrabas en een koffergrammofoon. Hij speelt binnen de kortste keren met lokale musici, maar ook in orkesten, Hawaii groepen en zelfs een cabaretgezelschap, de Tokeh’s. Met Javanen, Ambonezen, Chinezen en een paar KNIL-Hollanders. Alles door elkaar! Wim is niet alleen volop aan het tekenen om alle dingen vast te leggen, maar wordt ook een fanatiek fotograaf. Eind december wordt hij overgeplaatst naar Solo, waar hij bijna een heel jaar blijft. Zijn liefde voor muziek valt al snel op. Hij had sowieso een ukelele en zijn zelfgemaakte vibrafoon meegenomen en in de loop der tijd vergaart hij ook nog een gitaar, een contrabas en een koffergrammofoon. Hij speelt binnen de kortste keren met lokale musici, maar ook in orkesten, Hawaii groepen en zelfs een cabaretgezelschap, de Tokeh’s. Met Javanen, Ambonezen, Chinezen en een paar KNIL-Hollanders. Alles door elkaar!
 +
 +{{muziekmakendienst.jpg?270 }}
  
 Spoedig zit Wim ook bij de radio. Radio Solo. Kees wordt bedolven onder de brieven, met alle mooie voorvallen en ontmoetingen, maar ook met verzoeken om naast gitaarsnaren veel grammofoonplaten te sturen. Ook zijn ouders vraagt  hij daar voortdurend om. We lezen zelfs een keer: ‘Ik heb niks nodig; alleen het Pranger & Verhoeven blaadje, het grammofoonplaten nieuwsblad ’Tuney Tunes’, zodat ik wat kan bestellen! Maar ook het blad van de Zwetplassers!’ (Een beetje iets van Wormer horen wil hij toch ook wel!)  Spoedig zit Wim ook bij de radio. Radio Solo. Kees wordt bedolven onder de brieven, met alle mooie voorvallen en ontmoetingen, maar ook met verzoeken om naast gitaarsnaren veel grammofoonplaten te sturen. Ook zijn ouders vraagt  hij daar voortdurend om. We lezen zelfs een keer: ‘Ik heb niks nodig; alleen het Pranger & Verhoeven blaadje, het grammofoonplaten nieuwsblad ’Tuney Tunes’, zodat ik wat kan bestellen! Maar ook het blad van de Zwetplassers!’ (Een beetje iets van Wormer horen wil hij toch ook wel!) 
 Kees neemt bij Pranger & Verhoeven een plaat op met de Zuid-Afrikaanse liedjes, compleet met zijn unieke buikspreekgeluiden en stuurt ook die naar Wim. Gecombineerd met de voortdurend gevraagde platen van Amerikaanse blues en Django Reinhardt, moeten dat toch ongekende radioprogramma’s zijn geweest! Met de live muziek haalt een van Wims bands zelfs ook het ‘strijdkrachtenprogramma’ in Hilversum, genaamd ‘Met het rimboeboemeltje van post tot post’.  Kees neemt bij Pranger & Verhoeven een plaat op met de Zuid-Afrikaanse liedjes, compleet met zijn unieke buikspreekgeluiden en stuurt ook die naar Wim. Gecombineerd met de voortdurend gevraagde platen van Amerikaanse blues en Django Reinhardt, moeten dat toch ongekende radioprogramma’s zijn geweest! Met de live muziek haalt een van Wims bands zelfs ook het ‘strijdkrachtenprogramma’ in Hilversum, genaamd ‘Met het rimboeboemeltje van post tot post’. 
 +
 +{{ muziekmakendienst2.jpg?300}}
  
 In november ’49 wordt hij via Pati naar Batavia gestuurd. De onafhankelijkheid van Indonesië wordt uitgeroepen op 27 december 1949.  De situatie is chaotisch en onduidelijk. Wim kan nog niet direct terug naar Nederland. Maar erg lijkt hij het niet te vinden. Bij de overdracht aan de lokale bevolking lijkt het voor hem logisch om dat allemaal zo goed mogelijk te doen. In november ’49 wordt hij via Pati naar Batavia gestuurd. De onafhankelijkheid van Indonesië wordt uitgeroepen op 27 december 1949.  De situatie is chaotisch en onduidelijk. Wim kan nog niet direct terug naar Nederland. Maar erg lijkt hij het niet te vinden. Bij de overdracht aan de lokale bevolking lijkt het voor hem logisch om dat allemaal zo goed mogelijk te doen.
 In januari ’50 door naar Palembang. Ook daar voelt hij zich steeds op zijn gemak. Hij belandt opnieuw bij een radiostation, waar hij alles relaxed overdraagt en zo goed mogelijk uitlegt aan nieuwe mensen. Maar hij vindt ook zijn weg als pianostemmer, doet wat voedingsadministratie, schildert diverse kantines en huizen, vaak met mooie taferelen, koopt een nog betere contrabas, speelt in nog drie bands, maakt vele tekeningen en een paar illustraties in diverse bladen, ontwerpt  ansichtkaarten voor de TBC bestrijding, woont in diverse gebouwen en compounds, met relaxte medebewoners, heeft een hondje, een poes, een kaketoe en een aap en kan het steeds heel goed vinden met de lokale bewoners.  In januari ’50 door naar Palembang. Ook daar voelt hij zich steeds op zijn gemak. Hij belandt opnieuw bij een radiostation, waar hij alles relaxed overdraagt en zo goed mogelijk uitlegt aan nieuwe mensen. Maar hij vindt ook zijn weg als pianostemmer, doet wat voedingsadministratie, schildert diverse kantines en huizen, vaak met mooie taferelen, koopt een nog betere contrabas, speelt in nog drie bands, maakt vele tekeningen en een paar illustraties in diverse bladen, ontwerpt  ansichtkaarten voor de TBC bestrijding, woont in diverse gebouwen en compounds, met relaxte medebewoners, heeft een hondje, een poes, een kaketoe en een aap en kan het steeds heel goed vinden met de lokale bewoners. 
 +
 +{{keeskokpop.jpg?200 }}
  
 Ook het geweldige eten blijft hem verbazen. Hij beschrijft een bezoek aan de buren, een gegoede Mohammedaanse familie, waar hij is gevraagd om te komen eten. Qua gebruiken valt hij van de ene verbazing in de andere en het eten vindt hij ongelooflijk interessant en lekker. Het resultaat van zijn enthousiasme is dat hij vervolgens vier dagen achtereen wordt uitgenodigd! Ook het geweldige eten blijft hem verbazen. Hij beschrijft een bezoek aan de buren, een gegoede Mohammedaanse familie, waar hij is gevraagd om te komen eten. Qua gebruiken valt hij van de ene verbazing in de andere en het eten vindt hij ongelooflijk interessant en lekker. Het resultaat van zijn enthousiasme is dat hij vervolgens vier dagen achtereen wordt uitgenodigd!
 ‘Indië is een machtig land!’ schrijft hij aan zijn vader en moeder, voordat hij eind mei 1950 op de boot richting Nederland stapt en op 21 juni in Rotterdam aankomt. Toch ook heel blij om zijn familie en vrienden weer te zien en samen met Kees weer te lachen en muziek te maken! ‘Indië is een machtig land!’ schrijft hij aan zijn vader en moeder, voordat hij eind mei 1950 op de boot richting Nederland stapt en op 21 juni in Rotterdam aankomt. Toch ook heel blij om zijn familie en vrienden weer te zien en samen met Kees weer te lachen en muziek te maken!
  
-{{keeskokpop.jpg?200 }} 
  
-Kees heeft ondertussen niet stilgezeten en veel opgetreden. Van feestjes van GroenGeel, een huldigingsfeest van de Eensgezindheid Fanfare dirigent tot het jubileum van de Wormerveerse 'speeltuinvereniging de Zaanstreek'. Maar ook opvallende acties zoals een lezing in Ons Huis over ‘het leven en werken der mieren’(!) in oktober ’48. Hij is bekend in de hele Zaanstreek. Door de vrolijke, humoristische liedjes, opvallende kleding en voordracht met de sprekende pop lezen we in een flink aantal kranten berichtjes. Maar hij wil meer. Na Wims enthousiaste verhalen is hij vol inspiratie en wil hij ook zoiets beleven. Kees hoeft tot zijn opluchting niet in militaire dienst, ‘vanwege zijn slechte voeten’, vertelt Mies. Maar avonturen en muziek maken in verre oorden kan ook ergens anders, denkt hij steevast. Op zijn werk als elektricien, komt hij een advertentie tegen van de West African Constructors, LTD., een groot Amerikaans bedrijf gespecialiseerd in grote bouwprojecten in Liberia. Ze zijn op zoek naar elektriciens en Kees hapt direct toe. Op 9 oktober 1951 vliegt hij naar de hoofdstad Monrovia, met gitaar, snaren, accordeon, fototoestel, belichtingsmeter, rolletjes, fotomappen, etc. Hij wordt van harte ontvangen door de Consul der Nederlanden, dhr. L.P.Huigens. Hij kan heel goed opschieten met de familie en is kind aan huis. Kees is in z’n element. Het werk gaat goed, hij maakt legio foto’s en trekt meerdere malen het platteland in, op de motorfiets, met gitaar om de nek, om met iedereen te grappen en te spelen. ‘Uit berichten bleek dat hij zich bij de inheemse bevolking aldaar zeer bemind had gemaakt. Velen, die zijn spontaniteit hier meemaakten, zal dit niet verwonderen.’ aldus een bericht in de Typhoon.+Kees heeft ondertussen niet stilgezeten en veel opgetreden. Van feestjes van GroenGeel, een huldigingsfeest van de Eensgezindheid Fanfare dirigent tot het jubileum van de Wormerveerse 'speeltuinvereniging de Zaanstreek'. Maar ook opvallende acties zoals een lezing in Ons Huis over ‘het leven en werken der mieren’(!) in oktober ’48. Hij is bekend in de hele Zaanstreek. Door de vrolijke, humoristische liedjes, opvallende kleding en voordracht met de sprekende pop lezen we in een flink aantal kranten berichtjes. Maar hij wil meer. Na Wims enthousiaste verhalen is hij vol inspiratie en wil hij ook zoiets beleven. Kees hoeft tot zijn opluchting niet in militaire dienst, ‘vanwege zijn slechte voeten’, vertelt Mies. Maar avonturen en muziek maken in verre oorden kan ook ergens anders, denkt hij steevast. Op zijn werk als elektricien, komt hij een advertentie tegen van de West African Constructors, LTD., een groot Amerikaans bedrijf gespecialiseerd in grote bouwprojecten in Liberia. Ze zijn op zoek naar elektriciens en Kees hapt direct toe. Op 9 oktober 1951 vliegt hij naar de hoofdstad Monrovia, met gitaar, snaren, accordeon, fototoestel, belichtingsmeter, rolletjes, fotomappen, etc. Hij wordt van harte ontvangen door de Consul der Nederlanden, dhr. L.P.Huigens. Hij kan heel goed opschieten met de familie en is kind aan huis.  
 + 
 +{{ keeskokbericht.jpg?200}}   
 + 
 +Kees is in z’n element. Het werk gaat goed, hij maakt legio foto’s en trekt meerdere malen het platteland in, op de motorfiets, met gitaar om de nek, om met iedereen te grappen en te spelen. ‘Uit berichten bleek dat hij zich bij de inheemse bevolking aldaar zeer bemind had gemaakt. Velen, die zijn spontaniteit hier meemaakten, zal dit niet verwonderen.’ aldus een bericht in de Typhoon.
  
  
Regel 97: Regel 110:
 Consul L.P. Huigens stuurt direct een nood-telex naar de familie in Wormer. De schok is enorm. Ongeloof en wanhoop. De heer Huigens regelt ook alle bureaucratie zodat de kist direct met een boot mee kan naar Rotterdam, waar hij half maart arriveert. De begrafenis is kort daarna. Met veel mensen, een eerbetoon, bloemenhulde en waardigheid. Consul L.P. Huigens stuurt direct een nood-telex naar de familie in Wormer. De schok is enorm. Ongeloof en wanhoop. De heer Huigens regelt ook alle bureaucratie zodat de kist direct met een boot mee kan naar Rotterdam, waar hij half maart arriveert. De begrafenis is kort daarna. Met veel mensen, een eerbetoon, bloemenhulde en waardigheid.
  
-{{demanuolas.jpg?300}}    +  
      
                                
  • /home/zaanwiki/domains/zaanwiki.nl/private_html/encyclopedie/data/attic/manuolas_de.1746776251.txt.gz
  • Laatst gewijzigd: 2025/05/09 09:37
  • door rob_h