Verschillen

Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.

--- manuolas_de [2025/05/09 09:44]
rob_h
+++ manuolas_de [2025/05/12 22:07] (huidige)
rob_h
@@ Regel 1: / Regel 1: @@
-==== MANUOLA'S, De ====
+==== Manuola's, De ====
 Zaanse Hawaiian-formatie in de periode 1943-1947.
@@ Regel 58: / Regel 58: @@
 Wim raakt totaal gefascineerd door de vele grammofoonplaten, die plots bij de Wormerveerse platenzaak Pranger & Verhoeven weer te krijgen zijn. Hij koopt stapels echte jazz- en bluesplaten, direct geïmporteerd uit Amerika. Sensationeel! De 'Jolly Jive Jumpers Band' is dan zijn favoriet. Maar al snel ontdekte hij ook Django Reinhardt, de gitarist die zijn absolute held wordt en waarvan hij gelijk alle mogelijke platen verzamelt.
-{{henkaverhoevengrammofoonplatenzaak1941.jpeg?300 }}
+{{henkaverhoevengrammofoonplatenzaak1941.jpeg?250 }}
 Maar Pranger & Verhoeven speelt een grotere rol. Piet Pranger leert het vak radiotechniek op de Ambachtsschool, waar hij Henk Verhoeven leert kennen als timmerman. Ze beginnen voor de oorlog met het bouwen van radiotoestellen. Piet maakt de radio ontvangers en Henk timmert de kast eromheen.
@@ Regel 73: / Regel 73: @@
 Thuis hoorde ik eigenlijk weinig van dat hoofdstuk. Ook niet iets negatiefs, terwijl Wim moeilijk voor te stellen is als soldaat. Totdat ik een paar jaar geleden een dikke map met brieven vond in de dozen met familiepapieren. Zo’n 90, allemaal gericht aan zijn vader en moeder in de Eendrachtstraat. Een fascinerende inkijk in zijn belevingswereld.
+{{wimhesselsgitaar.jpg?200 }}
 Tijdens de dienstplicht hier, blijkt al snel dat het als militair niet echt gaat lukken. Hij komt uiteindelijk bij de afdeling ‘32e Hp.V.A.’ (Hulpplaats verbandafdeling). De boot vertrekt op 18 juni ’48 vanuit Rotterdam en komt op 13 juli aan in Batavia. Al tijdens de reis is hij gefascineerd door de onbekende dingen die hij ziet. Kleurige woestijn, Mohammedanen met kamelen, de oneindige blauwe wateren, maar ook bv het eten aan boord is ‘machtig’. Hij wordt ingedeeld als verpleger bij een ziekenhuis in Tjilatjap. Dat gaat hem niet lekker af. Hij is veel meer geïnteresseerd in de lokale gebruiken, muziek, eten, mensen. Wim onderhoudt ook veel contact met het thuisfront, met zijn ouders en familie, maar vooral ook met Kees Kok. ‘Ik schrijf hem af en toe een hele roman aan brieven’, is er te lezen. Hij vraagt Kees om foto’s te ontwikkelen en rolletjes op te sturen. Kees doet dat bij 'Fotobedrijf T. Aaldertz' in de Edisonstraat in Wormerveer, en later in zijn eigen donkere kamer thuis.
+{{ wimhesselsdienst.jpg?200}}
 Wim is niet alleen volop aan het tekenen om alle dingen vast te leggen, maar wordt ook een fanatiek fotograaf. Eind december wordt hij overgeplaatst naar Solo, waar hij bijna een heel jaar blijft. Zijn liefde voor muziek valt al snel op. Hij had sowieso een ukelele en zijn zelfgemaakte vibrafoon meegenomen en in de loop der tijd vergaart hij ook nog een gitaar, een contrabas en een koffergrammofoon. Hij speelt binnen de kortste keren met lokale musici, maar ook in orkesten, Hawaii groepen en zelfs een cabaretgezelschap, de Tokeh’s. Met Javanen, Ambonezen, Chinezen en een paar KNIL-Hollanders. Alles door elkaar!
+{{muziekmakendienst.jpg?270 }}
 Spoedig zit Wim ook bij de radio. Radio Solo. Kees wordt bedolven onder de brieven, met alle mooie voorvallen en ontmoetingen, maar ook met verzoeken om naast gitaarsnaren veel grammofoonplaten te sturen. Ook zijn ouders vraagt  hij daar voortdurend om. We lezen zelfs een keer: ‘Ik heb niks nodig; alleen het Pranger & Verhoeven blaadje, het grammofoonplaten nieuwsblad ’Tuney Tunes’, zodat ik wat kan bestellen! Maar ook het blad van de Zwetplassers!’ (Een beetje iets van Wormer horen wil hij toch ook wel!)
 Kees neemt bij Pranger & Verhoeven een plaat op met de Zuid-Afrikaanse liedjes, compleet met zijn unieke buikspreekgeluiden en stuurt ook die naar Wim. Gecombineerd met de voortdurend gevraagde platen van Amerikaanse blues en Django Reinhardt, moeten dat toch ongekende radioprogramma’s zijn geweest! Met de live muziek haalt een van Wims bands zelfs ook het ‘strijdkrachtenprogramma’ in Hilversum, genaamd ‘Met het rimboeboemeltje van post tot post’.
+{{ muziekmakendienst2.jpg?300}}
 In november ’49 wordt hij via Pati naar Batavia gestuurd. De onafhankelijkheid van Indonesië wordt uitgeroepen op 27 december 1949.  De situatie is chaotisch en onduidelijk. Wim kan nog niet direct terug naar Nederland. Maar erg lijkt hij het niet te vinden. Bij de overdracht aan de lokale bevolking lijkt het voor hem logisch om dat allemaal zo goed mogelijk te doen.