Verschillen

Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.

--- manuolas_de [2025/05/12 22:04]
rob_h
+++ manuolas_de [2025/05/12 22:07] (huidige)
rob_h
@@ Regel 82: / Regel 82: @@
 Wim is niet alleen volop aan het tekenen om alle dingen vast te leggen, maar wordt ook een fanatiek fotograaf. Eind december wordt hij overgeplaatst naar Solo, waar hij bijna een heel jaar blijft. Zijn liefde voor muziek valt al snel op. Hij had sowieso een ukelele en zijn zelfgemaakte vibrafoon meegenomen en in de loop der tijd vergaart hij ook nog een gitaar, een contrabas en een koffergrammofoon. Hij speelt binnen de kortste keren met lokale musici, maar ook in orkesten, Hawaii groepen en zelfs een cabaretgezelschap, de Tokeh’s. Met Javanen, Ambonezen, Chinezen en een paar KNIL-Hollanders. Alles door elkaar!
-{{muziekmakendienst.jpg?150 }}
+{{muziekmakendienst.jpg?270 }}
 Spoedig zit Wim ook bij de radio. Radio Solo. Kees wordt bedolven onder de brieven, met alle mooie voorvallen en ontmoetingen, maar ook met verzoeken om naast gitaarsnaren veel grammofoonplaten te sturen. Ook zijn ouders vraagt  hij daar voortdurend om. We lezen zelfs een keer: ‘Ik heb niks nodig; alleen het Pranger & Verhoeven blaadje, het grammofoonplaten nieuwsblad ’Tuney Tunes’, zodat ik wat kan bestellen! Maar ook het blad van de Zwetplassers!’ (Een beetje iets van Wormer horen wil hij toch ook wel!)
 Kees neemt bij Pranger & Verhoeven een plaat op met de Zuid-Afrikaanse liedjes, compleet met zijn unieke buikspreekgeluiden en stuurt ook die naar Wim. Gecombineerd met de voortdurend gevraagde platen van Amerikaanse blues en Django Reinhardt, moeten dat toch ongekende radioprogramma’s zijn geweest! Met de live muziek haalt een van Wims bands zelfs ook het ‘strijdkrachtenprogramma’ in Hilversum, genaamd ‘Met het rimboeboemeltje van post tot post’.
-{{ muziekmakendienst2.jpg?150}}
+{{ muziekmakendienst2.jpg?300}}
 In november ’49 wordt hij via Pati naar Batavia gestuurd. De onafhankelijkheid van Indonesië wordt uitgeroepen op 27 december 1949.  De situatie is chaotisch en onduidelijk. Wim kan nog niet direct terug naar Nederland. Maar erg lijkt hij het niet te vinden. Bij de overdracht aan de lokale bevolking lijkt het voor hem logisch om dat allemaal zo goed mogelijk te doen.