Verschillen
Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.
Beide kanten vorige revisie Vorige revisie Volgende revisie | Vorige revisie | ||
pieter_schoen [2016/07/17 22:01] jan |
pieter_schoen [2020/09/07 15:40] (huidige) jan |
||
---|---|---|---|
Regel 1: | Regel 1: | ||
- | ==== Schoen, Pieter | + | ====Pieter |
- | Verfbedrijf te Zaandam, onderdeel | + | Verfbedrijf te Zaandam, |
- | De familienaam Schoen kwam rond 1600 al op verschillende plaatsen voor en stamde vermoedelijk zelfs uit de 13e of 14e eeuw. In januari 1725 kreeg Jan Pietersz Schoen (ca. 1685-1765) een [[windbrief|windbrief]] voor de verfmolen [[schoen2|De Gekroonde Schoen]]. Jan Pietersz Schoen was een zoon van Pieter Jacobsz Schoen (ca. 1650-1719) en Harmetje Jacobs | + | De familienaam Schoen kwam rond 1600 al op verschillende plaatsen voor en stamde vermoedelijk zelfs uit de 13e of 14e eeuw. In januari 1725 kreeg **Jan Pietersz Schoen** (ca. 1685-1765) een [[windbrief|windbrief]] voor de verfmolen [[schoen2|De Gekroonde Schoen]]. Jan Pietersz Schoen was een zoon van **Pieter Jacobsz Schoen** (1650-1719) en Harmetje Jacobs. Hij was gehuwd met Trijntje Claasdr. Zij hadden een zoon en twee dochters. De zoon, **Claas Jansz Schoen** (1718-1777) erfde de zaken, maar bleef ongehuwd. Hij adopteerde min of meer zijn jonge neef Pieter, zoon van zijn zuster Aafje Jansdr. Schoen (1720-1785) en Symon Claasz Vrouwes. |
- | Deze Pieter Symonsz Vrouwes (1745-1807), | + | Deze **Pieter Symonsz Vrouwes** (1745-1807), |
- | In 1888 besloot hij een houten pakhuis te bouwen in de tuin van zijn woonhuis aan de Oostzijde | + | De zesde generatie werd gevormd door hun zoon **Simon Schoen** (geb. 1839. gehuwd met Madalena Keg, geb. 1836), die ter firma S. Schoen Pz werkte met de molens De Gekroonde Schoen en [[tromp|De Tromp]]. Hij gebruikte [[hengst2|De Grauwe Hengst]] De [[krab|De Krab]] en [[reinout|De Reinout]] voor loonwerk. |
+ | |||
+ | In 1888 besloot hij een houten pakhuis te bouwen in de tuin van zijn woonhuis aan de Oostzijde 39, dat de naam De Villa kreeg. In 1896 werd dit pand vervangen door het stenen pakhuis De Lelie, dat in 1898 samen met de belendende graanhandel van J. Buys verbrandde en vervolgens groter werd herbouwd. Het bedrijf handelde toen in verfhout, krijt, pijpaarde, duitse geeloker, marmer, curcumar, steenkoolpoeder, | ||
Vanaf 1905 begon Pieter Schoen met de productie van gerede verven; tot dan was het bedrijf dus altijd producent van verfstoffen geweest en voorts vooral een verfstoffenhandel. Reeds aan het einde van de 19e eeuw was er zakelijk verkeer met bijvoorbeeld Roemenië en Egypte. Toen de productie van gerede verven werd begonnen, werd het karakter van de onderneming meer industrieel en groeide ook het personeelsbestand. In 1913 werd het complex aan de Oostzijde door een grote brand getroffen. Op de plek van een aangekocht huis en erf van W. Poel en van graanfactor C. Keg werd De Lelie herbouwd. Als aandrijving werd voor elektriciteit gekozen; Pieter Schoen was het eerste grote bedrijf dat op het net werd aangesloten. Bij De Lelie kwamen de pakhuizen De Regenboog, Albino en De Moor. In 1919 werd het graanpakhuis Ceres van Buys gekocht. In datzelfde jaar werd in het oliemolenpakhuis De Rode Vos in het [[westzijderveld|Westzijderveld]] een lakfabriekje begonnen. | Vanaf 1905 begon Pieter Schoen met de productie van gerede verven; tot dan was het bedrijf dus altijd producent van verfstoffen geweest en voorts vooral een verfstoffenhandel. Reeds aan het einde van de 19e eeuw was er zakelijk verkeer met bijvoorbeeld Roemenië en Egypte. Toen de productie van gerede verven werd begonnen, werd het karakter van de onderneming meer industrieel en groeide ook het personeelsbestand. In 1913 werd het complex aan de Oostzijde door een grote brand getroffen. Op de plek van een aangekocht huis en erf van W. Poel en van graanfactor C. Keg werd De Lelie herbouwd. Als aandrijving werd voor elektriciteit gekozen; Pieter Schoen was het eerste grote bedrijf dat op het net werd aangesloten. Bij De Lelie kwamen de pakhuizen De Regenboog, Albino en De Moor. In 1919 werd het graanpakhuis Ceres van Buys gekocht. In datzelfde jaar werd in het oliemolenpakhuis De Rode Vos in het [[westzijderveld|Westzijderveld]] een lakfabriekje begonnen. | ||
- | In 1929 volgde de bouw van een vijf verdiepingen tellende fabriek aan de Oostzijde; het eerste verdiepingen-gebouw in beton van Nederland. De productiemogelijkheden namen hierdoor sterk toe; de productie-omvang steeg daarna ook snel. 1nmiddels | + | In 1929 volgde de bouw van een vijf verdiepingen tellende fabriek aan de Oostzijde; het eerste verdiepingen-gebouw in beton van Nederland. De productiemogelijkheden namen hierdoor sterk toe; de productie-omvang steeg daarna ook snel. Inmiddels |
+ | |||
+ | De directie werd na de oorlog door de Politieke Recherche Afdeling((een instelling die onderzoek deed naar mensen en instellingen die tijden de oorlog ' | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | Na de oorlog kende het bedrijf opnieuw een periode van forse groei. Ontwerper Clim Meijer voegde nieuwe kleuren aan het assortiment toe en in samenwerking met Forbo Krommenie en een behangspecialist werd een samenhang van verfkleuren met de rest van het interieur geïntroduceerd. Het bedrijf maakte zowel verven voor de doe-het-zelf-markt als voor specifiek gebruik. Met name in scheepsverven bouwde het bedrijf een grote naam op. In een kleine dertig landen werden, meestal in samenwerking met lokale afnemers, verffabrieken opgezet. In Zaandam werd research gaandeweg belangrijker, | ||
+ | |||
+ | Halverwege de jaren 90 ving de bouw van [[Zaanwerf]] aan, grotendeels gestapelde woningen in het kader van het [[Zaanoeverproject]]. | ||
+ | |||
+ | Sigma bood het complex aan de gemeente te koop voor één gulden.In 1999 volgde een fusie met het Britse verfbedrijf Kalon en werd de naam Sigmakalon. In 2008 nam het Amerikaanse concern PPG Sigmakalon over. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | | ||
- | Na de oorlog kende het bedrijf opnieuw een periode van forse groei. Ontwerper Clim Meijer voegde nieuwe kleuren aan het assortiment toe en in samenwerking met Forbo Krommenie en een behangspecialist werd een samenhang van verfkleuren met de rest van het interieur geintroduceerd. Het bedrijf maakte zowel verven voor de ' | ||
- | Begin jaren '90 werd de verplaatsing van het bedrijf naar een nieuwe fabriek in het Westelijk Havengebied van Amsterdam voorbereid. Voor het bedrijfsterrein worden woningbouwplannen voorbereid ( ' | + | **Externe link:** |
- | Sigma bood het complex aan de gemeente te koop aan voor een gulden. | + | * [[https:// |
- | {{tag>actualiseren}} | + | {{tag>economie verf }} |