Verschillen
Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.
Beide kanten vorige revisie Vorige revisie Volgende revisie | Vorige revisie | ||
pieter_schoen [2017/10/14 08:37] zaanlander |
pieter_schoen [2020/09/07 15:40] (huidige) jan |
||
---|---|---|---|
Regel 1: | Regel 1: | ||
- | ==== Schoen, Pieter | + | ====Pieter |
- | Verfbedrijf te Zaandam, onderdeel van Sigma Coatings, één van de merken van het Belgische concern Petrofina. | + | Verfbedrijf te Zaandam, |
De familienaam Schoen kwam rond 1600 al op verschillende plaatsen voor en stamde vermoedelijk zelfs uit de 13e of 14e eeuw. In januari 1725 kreeg **Jan Pietersz Schoen** (ca. 1685-1765) een [[windbrief|windbrief]] voor de verfmolen [[schoen2|De Gekroonde Schoen]]. Jan Pietersz Schoen was een zoon van **Pieter Jacobsz Schoen** (1650-1719) en Harmetje Jacobs. Hij was gehuwd met Trijntje Claasdr. Zij hadden een zoon en twee dochters. De zoon, **Claas Jansz Schoen** (1718-1777) erfde de zaken, maar bleef ongehuwd. Hij adopteerde min of meer zijn jonge neef Pieter, zoon van zijn zuster Aafje Jansdr. Schoen (1720-1785) en Symon Claasz Vrouwes. | De familienaam Schoen kwam rond 1600 al op verschillende plaatsen voor en stamde vermoedelijk zelfs uit de 13e of 14e eeuw. In januari 1725 kreeg **Jan Pietersz Schoen** (ca. 1685-1765) een [[windbrief|windbrief]] voor de verfmolen [[schoen2|De Gekroonde Schoen]]. Jan Pietersz Schoen was een zoon van **Pieter Jacobsz Schoen** (1650-1719) en Harmetje Jacobs. Hij was gehuwd met Trijntje Claasdr. Zij hadden een zoon en twee dochters. De zoon, **Claas Jansz Schoen** (1718-1777) erfde de zaken, maar bleef ongehuwd. Hij adopteerde min of meer zijn jonge neef Pieter, zoon van zijn zuster Aafje Jansdr. Schoen (1720-1785) en Symon Claasz Vrouwes. | ||
Regel 12: | Regel 12: | ||
Vanaf 1905 begon Pieter Schoen met de productie van gerede verven; tot dan was het bedrijf dus altijd producent van verfstoffen geweest en voorts vooral een verfstoffenhandel. Reeds aan het einde van de 19e eeuw was er zakelijk verkeer met bijvoorbeeld Roemenië en Egypte. Toen de productie van gerede verven werd begonnen, werd het karakter van de onderneming meer industrieel en groeide ook het personeelsbestand. In 1913 werd het complex aan de Oostzijde door een grote brand getroffen. Op de plek van een aangekocht huis en erf van W. Poel en van graanfactor C. Keg werd De Lelie herbouwd. Als aandrijving werd voor elektriciteit gekozen; Pieter Schoen was het eerste grote bedrijf dat op het net werd aangesloten. Bij De Lelie kwamen de pakhuizen De Regenboog, Albino en De Moor. In 1919 werd het graanpakhuis Ceres van Buys gekocht. In datzelfde jaar werd in het oliemolenpakhuis De Rode Vos in het [[westzijderveld|Westzijderveld]] een lakfabriekje begonnen. | Vanaf 1905 begon Pieter Schoen met de productie van gerede verven; tot dan was het bedrijf dus altijd producent van verfstoffen geweest en voorts vooral een verfstoffenhandel. Reeds aan het einde van de 19e eeuw was er zakelijk verkeer met bijvoorbeeld Roemenië en Egypte. Toen de productie van gerede verven werd begonnen, werd het karakter van de onderneming meer industrieel en groeide ook het personeelsbestand. In 1913 werd het complex aan de Oostzijde door een grote brand getroffen. Op de plek van een aangekocht huis en erf van W. Poel en van graanfactor C. Keg werd De Lelie herbouwd. Als aandrijving werd voor elektriciteit gekozen; Pieter Schoen was het eerste grote bedrijf dat op het net werd aangesloten. Bij De Lelie kwamen de pakhuizen De Regenboog, Albino en De Moor. In 1919 werd het graanpakhuis Ceres van Buys gekocht. In datzelfde jaar werd in het oliemolenpakhuis De Rode Vos in het [[westzijderveld|Westzijderveld]] een lakfabriekje begonnen. | ||
- | In 1929 volgde de bouw van een vijf verdiepingen tellende fabriek aan de Oostzijde; het eerste verdiepingen-gebouw in beton van Nederland. De productiemogelijkheden namen hierdoor sterk toe; de productie-omvang steeg daarna ook snel. Inmiddels was in 1917 de volgende generatie in het bedrijf gekomen: **S.M. Schoen**, **C. Schoen | + | In 1929 volgde de bouw van een vijf verdiepingen tellende fabriek aan de Oostzijde; het eerste verdiepingen-gebouw in beton van Nederland. De productiemogelijkheden namen hierdoor sterk toe; de productie-omvang steeg daarna ook snel. Inmiddels was in 1917 de volgende generatie in het bedrijf gekomen: **S.M. Schoen**, **P. Schoen |
- | Na de oorlog | + | De directie werd na de oorlog |
- | De samenvoeging leidde tot behoorlijke ingrepen in het personeelsbestand. Door de fusie zijn op verschillende afdelingen verdere reorganisaties in petto. Omwille van dubbelfuncties en dergelijke wordt eind oktober 1972 [[http:// | ||
- | Op 6 maart 1975 kondigt Sigma Coatings het vertrek van [[http:// | ||
- | Tot 1983 blijft | + | Na de oorlog kende het bedrijf opnieuw een periode |
- | Begin jaren '90 werd de verplaatsing | + | Halverwege de jaren 90 ving de bouw van [[Zaanwerf]] aan, grotendeels gestapelde woningen |
- | Halverwege de jaren 90 ving de bouw van Zaanwerf | + | Sigma bood het complex |
- | Sigma bood het complex aan de gemeente te koop aan voor een gulden. | ||
- | {{tag> | + | |
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | **Externe link:** | ||
+ | |||
+ | * [[https:// | ||
+ | |||
+ | {{tag> | ||