Dit is een oude revisie van het document!


Bedrijven die zich specialiseren in de produktie van biscuits: droog, bros en daardoor duurzaam klein gebak van tarwebloem met vet, suiker, vanille enzovoort, dat als versnapering wordt gegeten. Biscuits worden in vele smaak- en vormvariëteiten geproduceerd en zijn door de fabrieksmati ge vervaardiging goedkoper dan de (banket-)bakkerskoekjes. In de Zaanstreek bestaan nog twee biscuitfabrieken (Koninklijke Verkadeplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigVerkade

Ondernemersgeslacht in Zaandam in de 19e en 20e eeuw.

De stichter van het familiebedrijf van Koninklijke Verkade NV Ericus Gerhardus Verkade (1835-1907) werd in Vlaardingen geboren als jongste in een gezin met vier kinderen van de notaris Ericus Gerhardus Verkade (1801-1835) en de Zaanse Geertruida van Gelder (1799-1851). Een maand voor zijn geboorte was zijn vader overleden. Zijn moeder Geertruida verhuisde in 1812 naar haar geboortestreek, waar ze in 1845 hertrouwde met Jan Keg (1798…
en Swart, Wimplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigSwart, Wim

Zaandam 30 september 1929 - Zaandam, 22 juli 1990

Willem (Wim) Swart, journalist, begon zijn journalistieke carrière in 1947 als verslaggever bij De Waarheid. In 1953 schreef hij als freelancer voor De Zaanlander en maakte in 1965 de overstap naar Dagblad voor de Zaanstreek
-Vicomte. beide te Zaandam), enkele andere zijn verdwenen. Bij de Kon. Verkade bi' is de biscuitproduktie en -verkoop een der pijlers van de huidige bedrijfsvoering. In 1911 - de onderneming bestond toen 25 jaar - werd in een proeffabriek begonnen met de vervaardiging van twee soorten biscuits: Marie en Petit Beurre. Tevoren had men zich georiënteerd en vakmanschap verworven in Engeland en Schotland. de bakermat van de biscuits. Daar was al in 1826 een eerste biscuitfabriek opgericht. Toen Verkade met zijn biscuits op de Nederlandse markt kwam. was het produkt hier niet geheel nieuw; revolutionair was echter dat men meteen verpakte merk-biscuits introduceerde. Dat was overigens niet direct een succes, doordat de verpakking maar een beperkte versheid mogelijk maakte. Het heeft vele jaren geduurd vóór er een verpakking kon worden ontwikkeld die aan alle eisen voldeed. l-let bedrijf schakelde daarom nog in het introductiejaar over op levering van biscuits in driepondsblikken, waaruit in de winkels los werd verkocht Mede door sortiments-uitbreidingen (de Café Noir werd bijvoorbeeld in 1912 ontwikkeld) steeg de omzet spectaculair: van f 130.000 in 1913 tot anderhalf miljoen in 1918 (marktaandeel toen al 12 %) - en dat nog steeds in de als experiment opgezette proeffabriek. Pas in 1919 werd een grote en gespecialiseerde biscuitfabriek gebouwd, die in de wandeling steeds “Bifa' werd genoemd. Het was de eerste Verkade-fabriek die niet langs de Zaan maar westelijk van de Westzijde verrees. Na de Tweede Wereldoorlog is deze fabriek door geheel nieuwe en uiterst modern geoutilleerde produktieruimten vervangen. De aanvankelijk nog enigszins ambachtelijke wijze waarop de biscuits werden gebakken maakte plaats voor een geavanceerd systeem, gericht op hoge produktie van de meest constante kwaliteit. Een succesvolle uitbreiding van het assortiment werd bereikt met de vervaardiging van 'zoutjes“, cracker-achtige biscuits in verschillende pittige smaken, waarmee het bedrijf een verdere versteviging van de marktpositie bereikte. Een eerdere sortiments-uitbreiding was al in 1929 gerealiseerd door de overname van de firma Verhagen-Van Oorschot in 's-Hertogenbosch, een in 1879 opgerichte fabriek meteen uitgebreid produktieprogramma. Dit laatste werd geleidelijk gesaneerd en de fabriek in Den Bosch ontwikkelde zich tot een gespecialiseerd bedrijf, geheel gericht op de produktie van wafels in ve le soorten. Ook in Weert. Leeuwarden (banket) en Noord-Scharwoude verrezen na de Tweede Wereldoorlog Verkade-vestigingen. de laatste overigens niet als produktiebedrijf maar uitsluitend als verpakkingsafdeling. In de jaren '70 liepen de bedrijfsresultaten dramatisch terug. ook in de sector biscuits. Een ingrijpende sanering was noodzakelijk om de uit haar krachten gegroeide onderneming te behouden. Dit leidde, begin jaren '80, tot sterke inkrimping van het aantal personeelsleden (van bijna 2500 in alle afdelingen gezamenlijk tot minder dan 1000), afstoting van activiteiten (koekfabricage, suikerwerken- en bonbonsvervaardiging). sortiments-inkrimping (bij de biscuits werden befaamde soorten als bijvoorbeeld Lange Vingers, Petit Beurre en Gemberrondjes uit de produktie genomen) en sluiting van de bedrijven in Weert. Leeuwarden en NoordScharwoude. Tijdens deze zeer omvangrijke en uiteraard voor vele betrokkenen emotionele sanering heeft Verkade uiterst pragmatisch nieuwe doelstellingen vastgesteld, die na enkele jaren tot rendementsherstel hebben geleid. Bij deze doelstellingen zijn de biscuitsen zoutjesfabricage in Zaandam en de wafelproduktie in Den Bosch (naast bijvoorbeeld de chocolade- en beschuitfabricage) gedefinieerd als ook voor de toekomst belangrijke bedrijfsonderdelen met groeimogelijkheden (“speerpuntenbeleid`). De Verkade-fabrieken produceren thans nog ongeveer 30 soorten biscuits, zoutjes en wafels, waaronder San Francisco, Café Noir, Sultana, Maria, Nizza, Chocomarie. Mockasticks, Dots, Arno, Shuttles enzovoort. Van bijzondere aard is voorts de produktie en wereldwijde levering van “overlevings-pakketten', die in lucht- en waterdichte verpakking aan boord van reddingboten enzovoort worden geplaatst en waarin een speciaal daartoe ontwikkelde soort biscuit is opgenomen. Swart-Vicomte ontstond in 1974 door samenvoeging van twee voordien afzonderlijke bedrijven. Eén daarvan was een in 1904 door Thijs Swart opgerichte bakkerij, die in 1914 werd uitgebreid en de naam “De Twee Trommels' kreeg. Swart werkte met drie staalbandovens en produceerde meer dan veertig soorten koekjes. Het tweede bedrijf was Vicomte bv te Westzaan, opgericht in 1905 en eigendom van de families Hildering en Van Oostbree. Zij richtten de produktie vooral op ijswafels en een sortiment van ongeveer twintig verschillende gevulde wafels, zoals moccawafels en frou-frou. ln de jaren '60 liep de omzet sterk terug, vooral als gevolg van veranderingen in de ijsconsumptie (het publiek ging de voorkeur geven aan verpakt ijs boven het `schepijs` waarvoor Vicomte de wafels en hoomtjes leverde). Ongeveer tezelfdertijd kampte ook Swart met een dalende omzet. Van beide bakkerijen waren de aandelen toen al in bezit gekomen van Jan Schoemaker bv, Janplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigSchoemaker bv, Jan

Cacaoboterfabriek en cacao-extractiebedrijf (voorzover bekend het eerste ter wereld) te Zaandam opgericht in 1923. Grondleggers van het bedrijf waren de gebroeders Jan en Piet Schoemaker, die in juni 1923 begonnen met de in- en verkoop van granen, zaden en peulvruchten; zij werkten voornamelijk op de Amsterdamse beurs. Al snel gingen zij zich ook bezig houden met de verwerking van cacao-afval. De zogenaamde leeggeperste cacaopulp, waarvan cacao-koeken werden gemaakt, bevatte …
bv. De aandelen Swart waren in de Tweede Wereldoorlog overgenomen, die van Vicomte in 1956. Doordat Swart in 1974 door een grote brand werd getroffen en beide bedrijven marginale winst boekten, lag reorganisatie door samenvoeging voor de hand. Vicomte werd gesloten en in een nieuw gebouwde fabriek specialiseerde het nieuwe bedrijf Swart-Vicomte zich in de produktie van “Lange Vingers` en Melba-toast. Dit laatste fabrikaat leverde op den duur niet de verwachte resultaten; de produktie werd in 1985 gestaakt. Enkele jaren daarvoor was het bedrijf door de directie overgenomen van Jan Schoemaker bv. Eigenaar is thans (1989) A.M. Dolmans. die injuli `88 de Enkhuizer Banketfabriek overnarn en met Swan bv samenvoegde. In Zaandam werken thans ongeveer 50 personen, in Enkhuizen (waar onder meer mergpijpjes. rondello`s en vruch

  • /home/zaanwiki/domains/zaanwiki.nl/private_html/encyclopedie/data/attic/biscuitfabrieken.1444677902.txt.gz
  • Laatst gewijzigd: 2020/09/06 17:36
  • (Externe bewerking)