Dalsem van, Cees
Wijdewormer Cees van Dalsem (1933-2012) schreef ooit voor Elsevier, FEM en de verdwenen dagbladtitels De Zaanlander, De Typhoon en Nieuwe Noordhollandse Courant. Het Wijde Wormer Journaal waar hij als hoofdredacteur mee was vergroeid vormde z’n grote passie. Van Dalsem schreef voor talloze tijdschriften, onder andere in Met Stoom van de Vereeniging Zaans Industrieel Erfgoed. Cees van Dalsem nam voor zichzelf geen genoegen met een ’minder goed stukje’ en eiste dat ook van beroepsjournalisten. ,,Helaas´´, mopperde hij in 2011. ,,Ze vragen minder door, zoeken minder uit, maken steeds vaker spel- en stijlfouten. Onbegrijpelijk.´´
Als een verslaggever van Trouw zich in 1992 meldt bij de Typhoon om heden, verleden en toekomst met betrekking tot de fusie te analyseren komt ook Cees van Dalsem aan het woord in het verhaal met als titel Geen nieuws meer over Het Juffie uit Jisp:
Cees van Dalsem, die bij zowel De Zaanlander als De Typhoon werkte, beaamt dat. “Het kleine, menselijke nieuws is zo belangrijk. Dat willen de mensen lezen: wie zijn zwemdiploma heeft gehaald, wie de klaverjaswedstrijd heeft gewonnen. We gingen op ieder klein nieuwtje af. Op een avond bezocht je drie, vier bijeenkomsten. Dan had je geen lange verslagen in de krant, maar je had het. Als er een vlag wapperde bij een bedrijf, dan belde je om te vragen of er soms iemand jubileerde.”
“Begin jaren zeventig kwam er een andere opvatting over nieuws. Het kleine dorpsnieuws was niet meer belangrijk, er werd meer aandacht besteed aan de gemeente en andere overheidsinstellingen, die werden in die tijd veel opener en gingen persconferenties geven” , zegt Van Dalsem, tegenwoordig secretaris van de Kamer van Koophandel in de Zaanstreek.
“Kijk, als er op Jisp een schooljuffie trouwt, dan is dat op zichzelf niet erg opzienbarend, maar voor Jisp is het wel nieuws. Als daar driehonderd gezinnen wonen, dan kennen ze in tachtig gezinnen dat juffie. En dat is het enige nieuws dat je daar nog hebt. Want door de bestuurlijke samenvoeging valt er niet veel meer te melden. Raadsbesluiten worden nu elders genomen.”
Van Dalsem herinnert zich goed hoe heftig de concurrentie was tussen de twee kranten. “Er was haat en nijd, van oudsher. Ik weet nog wel toen ik net van De Typhoon was overgestapt naar De Zaanlander, ik bij een bijeenkomst kwam, waar ook iemand van De Typhoon was. Ik vroeg hem de naam van iemand die ik niet kende. Hij zei geen woord en draaide zich om.”
Hij werd bekend als voorlichter bij de Kamer van Koophandel in Zaandam en maakte deel uit van het Oranjecomité Wijdewormer. De geboren Kalver gold als fervent sporter. Zo liep hij drie keer de marathon van New York, wandelde hij 27 keer de Nijmeegse Vierdaagse, fietste hij de Ronde van Noord-Holland én beklom de Alpe d’Huez. Hij hield van tennis en was erelid bij de Zaandamse voetbalclub RCZ.
Cees van Dalsem was gek op zijn kleinkinderen. Twee van hen woonden naast hem, in het huis dat hij in 1968 kocht en waarin zijn dochter Judith woont. Het heet ‘De verdwaalde boer’, want hij was een ‘verdwaalde boerenzoon uit ’t Kalf.’ In het Wijdewormerse Neck is een in 2013 geopend woningbouwcomplex vernoemd naar ‘De verdwaalde boer'. Dit ter herinnering aan Cees van Dalsem. De naam is bedacht door de Vereniging Cultuurhistorie Wijdewormer.
Tal van boeken met vooral een historisch karakter verschenen van zijn hand; Zaansche toestanden, Kalf in oude ansichten, Kent u ze nog die Wijdewormers?, Wijdewormer in oude ansichten, Zaanklok Cacaofabriek De Zaan en Wijdewormer 1626-1817, om er slechts aan aantal te noemen. Hij stond tevens aan de wieg van het boek Openbaar Onderwijs in de Wijdewormer dat uiteindelijk door Frank Deinum is geschreven.
Documentatie over de kerkgeschiedenis van Wijdewormer werd bijeengezocht en op schrift gesteld door van Dalsem.
Op 6 maart 2012 overleed zijn echtgenote Henny Hoogenkamp. De allesweter van Wijdewormer overleed datzelfde jaar, na een lang gevecht tegen prostaatkanker.