De winning van ongebluste kalk uit koolzure kalk (bijv. schelpen. kalksteen, krijt), door verhitting. onder ontwikkeling van koolzuurgas. De ongebluste kalk werd in metselkalk verwerkt. Reeds vroeg in de 17e eeuw stond in Zaandijk, tegenover het Guispad aan de Zaan, een kalkoven. In 1629 was Gaeff Jacobsz. eigenaar van deze oven. Deze kalkoven werd reeds in 1642 gesloopt. Aan het begin van de 20e eeuw stonden aan de Zuiddijk te Zaandam twee kalkbranderijen. Degene die het dichtst bij het Noordzeekanaal was gelegen had vier ovens, de andere drie. ln de volksmond werden deze ovens “de flesjes` genoemd. De branderij met drie ovens was eigendom van S. Prins Dzn., die in 1902 de firma S. Prins Dzn in Bouwmaterialen had opgericht. Een van de produkten die hij verhandelde was schelpkalk. Daardoor kwam hij in contact met de eigenaren van nv Schelpkalkbranderij `Het Klaverblad, te Zaandam, een aantal aannemers die gevesti gd waren in Zaandam en omstreken. Een van hen was tevens directeur van deze nv. In 1906 werd de heer Prins aangezocht de directie op zich te nemen, men achtte het niet langerjuist dat een van de belanghebbende aannemers de fabrikantenrol vervulde. In de drie flesjes werd schelpkalk gebrand, d.w.z. de schelpen die per schip van de Nederlandse stranden werden aangevoerd, werden gemengd met kolengruis en dit mengsel werd met emmers boven in de oven gestort. Het mengsel van kolengruis en schelpen werd vervolgens gebrand en daarna in een roterende zeeftrommel uitgezeefd, waarbij de schelpkalk vrij kwam. Het produkt werd daarna in zakken verpakt. De nv Schelpkalkbranderij 'Het Klaverblad' werd in 1921 opgenomen in de nv Nederlandse Basalt Maatschappij. De drie kalkovens aan de Zuiddijk werden aan het begin van de jaren zestig gesloopt om plaats te maken voor de opslag van de voorraad gereed produkt van een door de Nederlandse Basalt Maatschappij inmiddels aldaar gevestigde betonwarenfabriek. ir. H.D. Prins?L