Woerdeman, prof. dr. M. W.
Zaandijk, 10 april 1892 - Amsterdam, 3 augustus 1990
Martinus Willem Woerdeman volgde het middelbaar onderwijs aan de HBS in Zaandam waar zijn uitzonderlijke begaafdheid bleek. Zijn grote behulpzaamheid en vriendelijkheid bezorgde hem ook een natuurlijk overwicht op zijn klasgenoten. Na het eindexamen in 1909 te hebben afgelegd begon hij de studie van de geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam en tegelijkertijd een studie van Latijn en Grieks met de bedoeling om na twee jaar het aanvullend Staatsexamen vóór de grote vakantie en het propaedeutisch examen geneeskunde na deze vakantie af te leggen. Hij slaagde voor beide examens volgens plan.
In 1918 werd hij tot arts bevorderd en promoveerde in 1921 aan deze Amsterdamse Gemeente Universiteit op het proefschrift 'Onderzoek naar den fibrillaire bouw van enige cellen en weefsels'. Voor de anatomie was hij assistent bij prof. Bolk, voor de histologie bij prof. Van Rees. In dit laatste vak verkreeg hij in 1921 een privaat docentschap en werd hij in 1925 buitengewoon hoogleraar. Van 1926 tot 1931 was prof. Woerdeman hoogleraar histologie in Groningen en hoogleraar anatomie en embryologie aan de Gemeente Universiteit van Amsterdam van 1931-1962.
Woerdeman was lid van de Koninklijke Academie voor Wetenschappen en secretaris-penningmeester van de afdeling Natuurkunde op die Academie. Bij zijn zilveren hoogleraarsjubileum werd hem een boek aangeboden, dat een schets van zijn wetenschappelijk werk en dat van zijn leerlingen bevat. Woerdeman, die onder meer de gouden medaille van de Hollandse Maatschappij van Wetenschappen en de Swammerdam-medaille bezit, was eredoctor aan de Universiteit van Oxford.
In 1942 werd Woerdeman enige tijd gegijzeld in St. Michielsgestel. Nadat in 1943 het normale onderwijs aan de Universiteiten onmogelijk was geworden gaven stafleden clandestien onderwijs in de anatomie voor ondergedoken medische studenten. In een kelder van de Valeriuskliniek werd anatomisch practicum gegeven en examens werden clandestien afgenomen aan huis. Tijdens die moeilijke oorlogsjaren heeft Woerdeman, met een aantal van zijn stafleden, zeer actief aan het verzet tegen de Duitse bezetter deelgenomen. Na september 1944, toen gas en elektrische stroom uitvielen, was er van normaal werken in het geheel geen sprake meer.
De nieuwbenoemde rector magnificus bekleedde deze functie eveneens na WO II in de periodes 1945-1946 en 1953-1959. Hij werd geroemd als eminent geleerde en een voortreffelijk docent.
Meer over prof. dr. M. W. Woerdeman op Levensberichten