Pasveer, Kathinka
Zaandam 11 juni 1959
Kathinka Pasveer, fluitiste, artistiek leider en docente fluit aan het Koninklijk Conservatorium van Den Haag, dochter van dirigent Jan Pasveer (1933-2005), studeerde aan datzelfde Conservatorium bij Frans Vester. Gedurende haar laatste studiejaar was ze fluitist van het Gewestelijk Orkest Zuid-Holland.
Als 23-jarige leerde zij de Duitse componist Karlheinz Stockhausen kennen op een cursus in het kader van haar studie aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Zij raakte onder de indruk van Stockhausen’s mengeling van theater, dans en muziek. Stockhausen was direct geboeid door haar fluitspel. Zij vonden elkaar in de passie voor muziek en besloten met zijn vrouw, de Amerikaanse klarinettiste Suzanne Stephens, aan zijn composities Zeitmaße, Amour en In Freundschaft te werken.
Al snel vertrok zij naar Duitsland om zich aan de zijde van Stockhausen te scharen. Hij, ouder dan haar vader, twee keer gescheiden en vader van zes kinderen, had al een vrouw. Stockhausen was echter een zeer aanwezig mens, de komst van de Hollandse verschafte de al aanwezige vrouw wat lucht.
Tevens nodigde hij haar in 1983 uit mee te werken aan een nieuw werk voor fluit en zes percussionisten, waarvan de première in datzelfde jaar plaats vond tijdens de Donaueschinger Musiktage. Het werk, Kathinkas Gesang, de tweede scène van de opera Samstag aus Licht, werd tevens uitgevoerd in mei 1984 in La Scala te Milaan. Het jaar daarop volgde een nieuwe versie van het stuk, voor dwarsfluit en zeskanaals elektronische muziek dat in première ging tijdens Ircam in Parijs, mei 1985.
Een lange periode van samenwerken en -leven waarin sprake was van een strikte taakverdeling tussen de vrouwen, brak aan. In perfectionisme deden ze niet voor elkaar onder.
In 1994 werd de Stockhausen Foundation for Music opgericht waarin het complete oeuvre werd ondergebracht. Van Stockhausen’s laatste werk, de megacyclus Klang, gebaseerd op de uren van de dag, werd het tweede deel Freude in 2007 in première gebracht door de Zaanse harpistes Marianne Smit en Esther Kooi in de Dom in Milaan. Stockhausen kwam tot het 22e deel. Het laatste uur had Stockhausen gemaakt voor haar, zijn rechteroor en -hand: Paradies 21. Stunde für Flöte und Elektronische Musik’.
Pasveer werkte vijfentwintig jaar samen met Stockhausen, tot zijn dood in december 2007. Hij droeg dertig werken aan haar op. Zij concerteerde in vele belangrijke muziekcentra van de wereld.