Spaarbank te Wormerveer, Vereniging
Hoewel de spaarbanken in de Zaanstreek goeddeels zijn behandeld bij het trefwoord Maatschappij tot bevordering der Toonkunst tot Nut van `t Algemeen, verdient de Wormerveerse vereniging aparte vermelding. Deze spaarbank kwam tot stand in 1850. nadat pogingen tot oprichting door genoemde maatschappij waren mislukt. Plaatselijke kooplieden en fabrikanten brachten renteloos de waarborgsom van f 3000 bijeen, een bedrag dat naar hun mening voor de inrigting volstrektelijk vereischt werd om aan dezelve bij eventueel finantieele schokken de noodige zekerheid en solidariteit bij te zetten`. Het bestuur bestond uit vijf directeuren. de minste inleg bedroeg 25 cts. en de minste terugbetaling 50 cts.. bepalingen die honderd jaar later nog steeds van kracht waren. De boekjes stonden op nummer, de namen der spaarders waren formeel niet bekend. Bij de geldzuivering direct na de Tweede Wereldoorlog leidde dit tot problemen. die met vindingrijkheid werden opgelost. zodat eventueel zwart geld niet kon worden `gewit`. Kleine en voor een deel nog door de bestuurders in vrije tijd gedreven spaarinstellingen. zoals die te Wormerveer. pasten op den duur echter niet meer in de door schaalvergrotingen gekenmerkte spaarbankwereld. Begin jaren '60 sloot de vereniging zich daarom aan bij de Nutsspaarbank te Zaandam. Bij deze fusie werd bepaald dat een deel van de Wormerveerse reserve niet zou worden overgedragen. Met een aanzienlijk startkapitaal werd in oktober 1963 de Vereni ging tot aanwending van de fondsen van de voormalige Spaarbank te Wormerveer' opgericht, thans gewoonlijk aangeduid als Gerrit Ariszven Blaauwfonds. Zeer spoedig daarna vaardigde de Nederlandse Bank het voorschrift uit dat reserves van spaarinstellingen bij een fusie geheel in de overgang betrokken moesten worden. Naar wordt aangenomen is de afzondering van middelen in een fonds, zoals dat te Wormerveer gestalte kreeg, eenmali g geweest en daardoor uniek gebleven.