Benaming voor het eiland in de Voorzaan, dat in 1884 ontstond door doorgraving van het Kattegat, het, ook wel het '“Eiland van William Pont', het '“Pont-eiland' en 'Eiland in de Voorzaan' genoemd. Het Eiland ontstond in het kader van de aansluiting van de Zaan op het Noordzeekanaal. Van het kanaal werd, naar de Voorzaan toe, Zijkanaal G gegraven. De Voorzaan liep tot dan in een wijde bocht westelijk van het Kattegat; dit traject werd verkort door het graven van een waterweg (de huidige Voorzaan) door het Kattegat. Het Wester-Kattegat kwam daardoor los van Oostzaandam te liggen, werd dus inderdaad een eiland.

Het Zaanwater ten westen van het eiland werd als haven ingericht. Op het Eiland verrezen grote houtloodsen en enige woningen, terwijl aan de zuidkant een openlucht-zwembad werd aangelegd. De enige straat op het Eiland (Badhuisweg) werd hiernaar vernoemd.

Het contact tussen het Eiland en het vasteland werd onderhouden door twee pontjes, die vertrokken van de Prins Hendrikkade. Na de Tweede Wereldoorlog werd in 1954 de William Pont-brug vanaf de Hogendijk aangelegd. In 1964 werd op de noordkant een groot kantoorpand neergezet voor William Pont, de houthandel die zich in 1875 op het Eiland had gevestigd. Rond 1990 ontstonden plannen om het Eiland als woongebied in te richten, gesproken werd over een 'lagune-achtige omgeving' en zelfs over een 'Zaans Venetië', de Zaandammer haven werd tot een “'baai' omgedoopt.

De regionale pers uitte zijn bezorgdheid dat het Eiland in de toekomst vrijwel uitsluitend door rijken (70%) bewoond zou kunnen worden. Met de houthandels PontMeijer en Gras werd (mede in verband met de aanleg van de Dr. J.M. den Uyl-brug) een bedrijfsverplaatsing naar het Zuiderhout te Zaandam overeengekomen. In 1991 zou worden begonnen met het bouwrijp maken van het Eiland; onverwacht zware bodemvervuiling zouden deze plannen nog vertragen.