Tot in de beginjaren van de 20e eeuw de naam voor personen die tot taak hadden 's morgens vroeg het werkvolk te wekken. In de steden en elders werden deze klopperwachten 'porders' genoemd.

Doordat men vroeger niet over wekkers beschikte en bijvoorbeeld de dagmaalders van de oliemolens al om vier uur met hun werk begonnen - bij andere bedrijfstakken waren de aanvangstijden navenant -, moest men wel gebruik maken van de diensten van een klopperwacht. Hij had doorgaans een houten hamertje met een lange steel waarmee hij op de houten 'weeg' van de arbeidershuisjes klopte.

Hij riep meestal er het weerbericht bij, bijvoorbeeld: 'Et is taid Klaasbuur. Der is een slap hallefwerrekie uit 'n zoie en et regent. Der hangt niet veul oit', of 'Maak datje der oitkomme Kees. Der is een vlugge vollewerkswind oit 'n noordweste, maak voort maat, der is wet te verdiene vandaag' (Uit: Boorsma, Pieterplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigBoorsma, Pieter

Koog aan de Zaan, 10 oktober 1871 - 19 september 1951 Het Pink Pieter Boorsma stamde uit een arbeidersgezin, was sociaal zeer bewogen en gold politiek gezien als anarchist. Als jongeman was hij bevriend met F. Domela Nieuwenhuis. De overlevering wil dat zij tijdens een staking bij het oliebedrijf Het Hart en De Zwaan ’s nachts getweeën in een lantaarnpaal vóór het huis van de directeur van het bedrijf klommen en leuzen riepen. Zijn opvattingen vertolkte hij later in een aantal …, Jeugdherinneringen in De Zaende 1946).

De klopperwachten kregen een kleine vergoeding voor hun porderswerk. Zij verdienden verder overdag met licht werk de kost en waren soms ook dorpsomroeper of ze ventten met het een of ander.