Nederlandse Vereniging tot Bescherming van Dieren, afdeling Zaanstreek
De afdeling Zaanstreek is één van de circa 135 afdelingen van de in 1864 opgerichte vereniging (zie voor de algemene ontwikkeling: Dierenbeschermingplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigDierenbescherming
Algemene benaming voor het streven dieren te beschermen tegen mishandeling en slechte verzorging, zowel gericht op het individuele (huis)dier als op de soort (vervuiling, aantasting landschap, bontfokkerij, bio-industrie). Naast het streven naar wettelijke beschermingsmaatregelen houdt de dierenbescherming zich bezig met het inrichten en in stand houden van asielen, controle op wettelijke voorschriften en informatieverschaffing over dierenbehandeling en -mishandeling. De diere…). De taak van de afdelingen bestond (en bestaat nog steeds) voor een belangrijk deel uit de opvang van zwerfdieren en dieren waarvan de eigenaar noodgedwongen afstand moet doen. Dit afdelingswerk geschiedt op vrijwillige basis. Om de opgevangen dieren een tehuis te kunnen bieden poogden de afdelingen asiels op te zetten en in stand te houden. Thans zijn er in ons land zo'n 100 asiels. Daarnaast zijn de afdelingen actief op het gebied van voorlichting over dierenbe- en mishandeling en ondersteunen zij regionale en landelijke acties zoals poezen- en katerssterilisatieacties.
In 1940 kwam een groepje Zaankanters bij elkaar met de bedoeling een afdeling op te richten. Als gevolg van de oorlogssituatie duurde het echter tot 1944 voordat er sprake was van een daadwerkelijke vereniging. Op 1 november van dat jaar waren er een paar honderd leden en had zich het eerste bestuur gevormd: C. Keg Czn (voorzitter), dr. W.J. Prud'homme van Reine (vice voorzitter), G. Kabel (secretaris), Mw. E.E. Jonxis (penningmeester) en Mw. J.M. Simonsz (lid). In 1945 benoemde de afdeling de heer D. de Jager tot afdelingsinspecteur met als taken het controleren van bedrijven waar dieren worden gehouden, het bestrijden van de illegale hondenhandel en algemene controle op naleving van de dierenbeschermingswetten als aanvulling op de overheid. In 1968 werd hij benoemd tot onbezoldigd ambtenaar van het korps Rijkspolitie en verkreeg hierdoor opsporingsbevoegdheid en recht tot verbalisering. Daarnaast hield hij zich bezig met de opleidingen Dieren EHBO.
Om meer concreet aan dierenbescherming te kunnen doen opende de afdeling in 1957 een asiel, mogelijk gemaakt door de heer R. Lagerweij, die een stuk grond tussen de Ringweg en Westzanerdijk beschikbaar stelde. De naam 'Asiel Ringweg' werd later gewijzigd in de 'Hugo van Poelgeestkennel', naar een voorzitter van de landelijke vereniging. Halverwege de jaren '80 sloot de afdeling zich aan bij de stichting Dierencentrum Zaanstreek e.o., Stichtingplugin-autotooltip__default plugin-autotooltip_bigDierencentrum Zaanstreek e.o., Stichting
Stichting die het dierenasiel en -pension aan de Dr. H.G.Scholtenstraat te Zaandam beheert. De stichting werd opgericht in april 1985 door de Stichting Bouwfonds Dierencentrum Zaanstreek e.o. Deze stichting was in het leven geroepen door de Vereniging Zaanstreek e.o. om tot een gezamenlijke opvang van zwerfdieren, gecombineerd met pension te komen. Dit leidde tot een aantal zakelijke en personele problemen, die de gemoederen lang bezig hielden.
Het bestuur van de afdeling kenmerkte zich door een grote continuïteit. In 1984 trad de heer C. Keg als voorzitter af. Hij werd benoemd tot erevoorzitter en erelid van de vereniging. In 1985 volgde dr. W.J. Prud'homme van Reine, eveneens na 40 jaar, zijn voorbeeld. Ook hij werd erelid van de vereniging. E.E. Jonxis bleef actief tot 1977, terwijl zij reeds in 1963 de zilveren plaquette wegens verdienste had ontvangen. Het ledental van de vereniging liep van een paar honderd in 1945 gestadig op tot ongeveer 1000 in 1990. De vereniging beheert het particuliere asiel aan de Ringweg en is financieel volledig afhankelijk van contributies, giften en dergelijke. Men ontvangt geen gemeentelijke subsidie.