Sigarenmakerij/sigarenfabriek te Krommenie, opgericht in 1867, geliquideerd in 1935 maar elders voortgezet. Van een eenmansbedrijf in een houten huis aan de Padlaan, groeide het bedrijf in vijftig jaar uit tot werkgever van 450 arbeiders. In het jaar 1917 werden 580.000 sigaren per week gemaakt door 220 sigarenmakers, 83 bosjesmakers en 149 sigarensorteerders, plakkers, strippers en vochters. Tussen 1903 en 1913 ontstonden nevenvestigingen in Cuijk, Roosendaal, Heerlen, Wageningen en Venray.

Bij het 60-jarig bestaan was Krommenie nog wel de hoofdvestiging, maar daar werden zeker niet meer de meeste sigaren gemaakt. 'Krommenie' werkte voor de binnenlandse markt, terwijl de andere vestigingen voor de export werkten. In 1935 werd de productie in Krommenie beëindigd. De overige vestigingen sloten de poorten na slechte bedrijfsresultaten vanwege hoge accijnsheffingen tussen 1935 en 1941.

De marge tussen kostprijs en verkoopprijs was in de crisisjaren zeer smal geworden, aangezien de sigarenmakerij zeer loonintensief was en de in de Zaanstreek betaalde lonen hoger waren dan in het zuiden en oosten des lands, lag verplaatsing van de activiteiten voor de hand. Het hiervoor genoemde personeelsbestand rond 1917 zal inclusief deze filialen zijn opgegeven. Bekendste merksigaar door Baars geproduceerd was de 'Victor Hugo'.

De crisisjaren eisten hun tol. In februari 1913 verloren 46 van de 48 werknemers van Baars en Zoon hun baan in de sigarenmakerij van Wageningen. Slechts twee personeelsleden behielden hun werk.

Opnieuw werd sigarenindustrie in 1920 zwaar getroffen door de accijns die op tabak werd geheven. In 1921 overwoog Baars en Zoon het ongehuwd personeel te ontslaan. Concurrent sigarenfabriek Middelkamp te Krommenie zette de productie drie dagen per week stop. In 1933 volgde opnieuw een accijnsverhoging waardoor de firma Baars en Zoon besloot haar activiteiten in Krommenie te beëindigen terwijl in Wageningen, Cuyk en Venray als gevolg van slapte 80 werknemers werden ontslagen. Bovendien verloren landelijk vele duizenden sigarenmakers hun baan als gevolg van toenemende mechanisatie.

In 1935 sloot de sigarenfabriek van de Baars en Zoon haar deuren in Heerlen; een 16-tal sigarenmakers werd tewerkgesteld te Cuijck. Het vooruitzicht voor de andere sigarenmakers was verre van rooskleurig. Enkele van de werknemers verkregen werk bij de sigarenfabrieken te Roosendaal.

De N.V. Sigarenfabr. J. Baars en Zoon in Wageningen, werd op 1 october 1941 geliquideerd. Zie voorts Sigarenmakerij.